कविता : मन र शरीर

~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                
तल–माथि, दायाँ–बायाँ
यत्र–तत्र, चौतर्फ
शङ्कटकालीन सुरक्षा शैनिक झैँ
खानतलासीको ढाँचामा
आफ्नै शरीर उपरको निरीक्षणमा
नयनहरू सलबलाईरहेछन् ।

किशोराबस्थाको मझेरीबाट
प्रत्येक अङ्ग प्रत्येङ्गहरू

कविता : गह्रुङ्गो हावा

~लेखनाथ काफ्ले~

रित्तिएको छु
एक्लिएको छु
थाह छैन किन आज
पिल्सिएको छु

भिंडमा हराउँछु तर कोही देख्दिन
मनमा कती कुरा छन् भन्न नि सक्दिन

कविता : आजको विस्व र समय

~मनोज श्रेष्ठ~

पुरै विस्वनै थप्प रोकियोको बेला
यो "समय"(Time) भने अटेरि भै
"टिक" "टिक्" गरि चलिराखेको नै छ्
यो कस्तो नाठे "समय"

सिङै विस्वनै माहामारिको पिडामा
यो "समय"(Time) भने कति कठोर रहेछ्
बल्लपो थाहा भयो, यसको त मुटु नै नरहेछ्
यो कस्तो मर्महिन "समय"

कविता : कोरोना प्रकोप

~शर्मिला पोखरेल~

कोरोना भारसको प्रकोप छ जहाँ त्यहीँ
फैलिएको छ विश्वभरी नै यसको महामारी ।
चिनको वुहानबाट आयो यो यसरी
संसारलाई नै हल्लायो बेसरी ।
सबैतिर बढीरहेछ यसको कहर
मृत्‍युलाई आफ्नो बनाई हर प्रहर ।

कविता : नयाँ बर्ष २०७७ (बि.सं)

~पूर्ण श्रेष्ठ~

नयाँ बर्ष को शुरुवात छ
समाज चकमन्न छ
पृथ्वी  डग्मगाई  रहेछ
मृत् शरीरहरुको चाङ नै चाङ छ
हजारौंको मृत्युमा प्रतिदिन
आफन्तहरुको चित्कार छ
नजिकसम्म पर्न नसकी
मृत्युहरु लावारिस बनिरहेछन्

कविता : ध्यानमा छु

~दिनार 'रनादी'~

एकान्तमा छु
आजकल म ध्यानमाछु।

मनको अन्तरकुन्तर मा
कहिले निस्पट्ट अन्ध्यारो भेटछु
कहिले झलमल उज्यालो देख्छु
तिमीले भोगे जस्तै
जीबनको म बिपना भोग्छु
तर अरु कसैले नदेखेको
ध्यानमा म सपना देख्छु।

व्यङ्ग्य कविता : आलु जिन्दाबाद

~अबिमन पसछें~


अहिले सबै बोराको आलु जस्तै घरमा गुम्सीएर ब
आलुको गुनासो
म आलु
(Background hahahah)
कीन हॉस्नु भाको आलु भनेर हेप्नी
नभई पनि नहुने
जे संग पनि मिसाउने
गेडागुडीसंग त ठीक छ
त्यो कुहीयको गुन्द्रुक संग मिसाउने
म कूहूयो भने चाहीं आलु कुहीयको जस्तो कुहीयो भनेर हेप्ने
त्यो कुहीयको गुन्द्रुक चाहीं जीब्रो पडकाई पडकाई खाने ?

कविता : कुरूप कोरोना

~सीता अर्याल~
                  
अचानक तेरो उपस्थिति ?
खै हामीले त बुझ्नै सकेनौँ
कठोर हृदय लिएर
तीखा दाह्रा, नङ्ग्रा फिजाउँदै
मानवतालाई कुल्चदै
आतङ्कको साम्राज्य फैलाएर
मान्छे मार्ने घृणित ब्यापार गर्न
ए क्रूर समय ! तँ किन आईस् ?
ए कुरूप कोरोना ! तँ किन आइस् ?

कविता : सोर्ग जाने रेल

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

कापल फुलेर सेतै
सरीर थाके र भुतुकै
कहिले ओछ बाबै सोर्ग  जाने रेल ?

छोरा नाती बढेर टाडा वाहे गहेय
कसले समाल्ने खेत बारी
म बुडो कती गर्नु मेला खेत

कविता : कोरोना

~शान्ता पाण्डेय~

कोरोना भाइरस कोरोनाले त्रास ल्यायो जगतमा आज ।
त्यै त्रास ले भयो हाम्रो घर भित्र बास ।।
कस्तो शत्रु आइ लाग्यो जगतमा आज ।
आफन्तलाई टाढा राखी क्वारेन्टाइन मा बास ।।
डाक्टरहरू थालेकाछन् शत्रु सँग लड्न ।
अस्त्र शस्त्र केहि छैन कोरोनासँग भिड्न ।।

बाल कविता : कालो आकाश

~आन्या पाण्डेय~

कालो आकाश
सुत्ने समयको 
मलाई दिन्छ आभास

कालो आकाश
चम्किलो तारा 
शान्त चन्द्रमाको प्रकाश

कविता : पैसा

~गोबिन्द सिंह रावत~

उ जन्मियो, मुख हेर्दा, आफन्तले हातमा राखिदिए पैसा
नौरानमा नाम राख्न, बाले बाजेलाई टिका लाएर दिए पैसा
पासनी गर्दा खाने र खुवाउनेले, गक्ष्य अनुसार खर्च गरे पैसा
विद्यालय, महाविद्यालय, विश्वविद्यालय , पढ्दै गयो, तिर्दै गयो जता ततै पैसा
जागिर खान खुवायो उसले अनेकौंलाई पैसा
जागिरे भएपछि उसले पनि खान थाल्यो अरुबाट पैसा
पैसा पैसा, कतै उसले दियो पैसा, कतै उसले लियो पैसा
जग्ग किन्यो नियमानुसार,

कविता : सुक्ष्म शत्रु

~अर्चना धाख्वा~

दिन र रात को सिमाना हुन्थ्यो
दिन उर्बर, रात शान्त सुत्थ्यो।
पाँच इन्द्रियको आधार बनाई
छैठौं चित्तले फाइदा लुत्ठ्यो।।

आज यो विश्वोको कस्तो मज्बूरी
बसेकाछन् मानव स्वछन्दता कुरी ।
सामाजिक प्राणि समाज बिहिन छन्
व्यक्ति व्यक्ति बिच सामाजिक दूरी।।

कविता : धन्य कोरोना

~धन मल्ल श्रेष्ठ~

हिमालहरू अझै शुन्दर शान्त देख्छु
समुन्द्र अझ महाशान्त देख्छु - २
तर पहाडको थुम्का देखि
समुन्द्रको किनार सम्म
यो सन्सारमा आज
मान्छेहरु त्रसित अनि आक्रान्त देख्छु ।

न देख्छु खुकुरी खोडा त

कविता : कविताको रङ्ग

~ई. बिष्णु बहादुर सिंह~

कालो
निलो
रातो
वा सप्तरङ्गी
अथवा पानीजस्तो पारदर्शी
कस्तो हुन्छ रङ्ग कविताको ?

भौंतारिंदै कविताको रङ्ग खोज्दै
मैले ध्रुवतारालाई सोधें -
कस्तो हुन्छ कविताको रङ्ग ?

पुष्कर लोहनीका आठ हाइकु

~पुष्कर लोहनी~

१
तेजिलो आँखा
छिर्न खोज्छ अँध्यारो
मनै भरङ्ग ।

२
भरिन्छ आँफै
कुलो छेड्दै बगेको
आँफै ठोकिन्छ ।

कविता : क्यालेण्डर

~मित्र पौडेल~

एउटै ब्रित्तमा सदियौबाट घुमी रहेको घडीको सुईले
चेतनामा थोरै घोचेर भन्यो
"म प्रत्यक कोठाको क्यालेण्डर फेर्ने हैसियत राख्छु ।"

अनी

भित्तामा अन्तिम श्वास लिँदै झुण्डी रहेको

गजल : रहर आयो

~मित्र पौडेल~

क्या रहरै रहरमा रहर आयो
नदी अगाडि बगर आयो ।

दोषी अनशन बस्छ जेलमा
यता जुस पिलाको खबर आयो ।

कविता : बिषाद समय

~सुष्मा श्रेष्ठ~

शुन्यमा अन्त भएको यो बर्षले
बिषाद ल्यायो पहिलो तीन महिना भित्र
सुक्ष्म जीवाणुको आक्रमण माझ
बादलियो मावन जीवनको स्वास्थ चित्र  ।

नवरात्रीको शिरबन्दी लगाई
घरबन्दीमा नै सडिनुपर्ने
आँखा चिम्ली घर भित्रै

कविता : ठिटा सुभांगे

~सन्तोषी भण्डारी~

वास्तविक समाजका दर्पण र तिनै समाजप्रति जीवन अर्पण
कलम र मसी यिनै समाजलाई सदा समर्पण ।
आफ्नै घरको मझेरीबाट जातीय र वर्गीय वि भेद विरुद्ध शंखनाद गर्ने ।
जाती र धर्म विहीन मनुवा ।

जो इतिहासको मसानघाटबाट निस्कदै
मसीरूपी रगतको खेल्दै