Sunday, April 12, 2020

कविता : मन र शरीर

~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                
तल–माथि, दायाँ–बायाँ
यत्र–तत्र, चौतर्फ
शङ्कटकालीन सुरक्षा शैनिक झैँ
खानतलासीको ढाँचामा
आफ्नै शरीर उपरको निरीक्षणमा
नयनहरू सलबलाईरहेछन् ।

किशोराबस्थाको मझेरीबाट
प्रत्येक अङ्ग प्रत्येङ्गहरू बैँशमा अनुवाद हुन थालेछन्
शरीरका बिबिध अबयबहरू
बिरानो तथा नौला सावित भैरहेछन्
कता–कता लाग्न थाल्यो
असामान्य परिधानमा
स्वयं उ त सजिन थालिसकेछ ।

निरीक्षणमा निस्किएको
शिकारी नजर
स्वरुप केलाउन तम्सन्छ
शरीरले त काँचुली फेरिसकेछ
वैँसको माधुर्य सङ्गीतमा
छम्–छम् नाच्न थालिसकेछ
म त भ्रममा पो रहेछु
स्वयं म निरीक्षकमाथि
शरीरले नै पो निरीक्षण गर्दोरहेछ ।

लज्जा अनि कोमलतामा
उकुस–मुकुस अनि मीठो छटपटीमा
शरीर त पघ्रीन थालिसकेछ
स्वभाविक मादकताभित्र
काउकुतीले डसिसकेछ
तेजोमय मुहार
अनि लावण्यको जलपभित्र
विस्तारै प्रवेश गरिसकेछ
उसको अन्तस्करणमा
परमान्दको महोत्सब
उद्घाटन हुन थालिसकेछ ।

—राजेन्द्रप्रसाद अर्याल,गोरखा बजार                                                           
हालः म्याडिसन,अमेरिका 

  
(अप्रिल १२, २०२० का दिन शर्मिला पोखरेलद्वारा सञ्योजित पहिलो पटक अनलाईन मञ्च जूमका मध्यमबाट आयोजना भएको "३०औं नेपाली कोठे साहित्य कार्यक्रम"मा वाचन गरिएको ।)

No comments:

Post a Comment