कविता : मोबाईलको बयान

~गंगा मल्ल श्रेष्ठ~

जमानाले नेटो काट्यो भन्नै मन लाग्छ
एउटा मोबाईल भयो भने सबै खुशी हुन्छ
त्यही मोबाईलले हसाउँछ त्यसैले नै रुवाउँछ
नाता सबै बिर्साएर माया प्रिती लाउँछ
समाचार लेख्न परे ठाउँँ मिलाई हाल्छ
मनका सबै कुराहरु व्यक्त गर्न पाईन्छ

कविता : भाग्य

~शर्मिला पोखरेल~

भाग्य खोजेर होईन
कर्मले पाईन्छ ।
सम्बन्ध लडेर होईन
जोडेर पाईन्छ ।

घामको प्रकाशबाट बाँच्न
छहारी नै चाहिन्छ

कविता : दैवको लीला

~रुकु केसी~

जीवन यात्राामा कुन मोडमा अन्तर्घात, घटना, दुर्घटना हुन्छ
जीवन अन्त्य नहुञ्जेलसम्मा कती बेला कुन रोगले समाप्त पार्छ दैवको लीला

भित्री सकेपछी बाली, किरा, फट्याङ्ग्रा,
चिसो तातोबाट सुरक्षित राख्नु पर्छ 
त्यस्तै जीवन सुश्वासथ राख्न, खानपिन,

कविता : आर्थिक शरणार्थि

~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

दिक्षाको खोजमा जन्मथलो भुल्छ
गाई बाच्छा आनी साथी संगी छोड्छ
सुख दुख तीता मिठा कुरा सबै बिर्सन्छ
स्वप्नील तरंगमा योजनाको जालो बुन्छ
 मातृभूमिका तृषण्रा मेटाउने उदेश्य लिन्छ

कविता : जीवन दर्शन : हे मित्र

~डा. कृष्ण सिजापती~

        स्वप्न रुपी अनित्य जगतमा गर्नुछ केको अभिमान
        माया र ममताले मात्र हुन्छ परमेस्वरको प्रणाम ।२

        प्रत्येक क्षणमा भोग्दैछौ हेर पूर्व जन्मको फल
        सत्कर्मले मात्र हुन्छ आज र परजन्मको सफल ।२

        पल पलमा विज रोप्दैछौ लिएर फलको आस
        कर्मलेनै निर्णए गर्छ स्वर्ग र नर्कको प्रबास ।२

कविता : दूरी

~अर्चना धाख्वा~

धेरै बिलें सबै बताएँ
रामायाण नै सुनाए झैं
रामा जन्मे, वनवस लागे
सीता समेटा पलायन भई ।

आज प्रश्न त्यही कथामा
सकुनीको दुष्टता

कविता : बुहारी

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

आमाको न्यानो काख, बुवाको फराकिलो काँध,
माइतीको आँगन अनी पानी पँधेरो
याद गर्दै आँसुका धारा धर्धरी मुहान फुटे झैं,
सासु बोल्दै रछिन तर म कहाँ रुन पुगेछु
बुहारी , भाउजु, काकी, माइजु थाहैनपाई यही साइनोले गरेछन्,
साथीसँग रमाउँदै, आमालाई कराउँदै,

समाचार : प्रवासमा साहित्यिक मनहरुको भेला

~मित्र पौडेल~
संयुक्त राज्य अमेरिकाको विस्कन्सिन राज्यस्थित म्याडिसन शहरमा महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाको १११औँ जन्म जयन्तीको अवसर पारेर कविता प्रतियोगिता कार्यक्रम “नाफा साहित्य साँझ २०७६” सुसम्पन्न गरिएको छ । नेपाली अमेरिकन मैत्री सङ्घ(नाफा)ले आयोजना गरेको उक्त कार्यक्रमको सभापतित्व अविमन पसछेंले गर्नु भएको थियो । कार्यक्रमकी प्रमुख अतिथि मदन पुरस्कार एवम् पद्मश्री पुरस्कारबाट अलङ्कृत नेपाली साहित्यकी एक नारी हस्ताक्षर उपन्यासकार नीलम कार्की निहारिका

कविता : अनुभूती

~पूर्ण श्रेष्ठ~

शून्यको अगाडि जती राखे पनि
शून्यको पछाडि जती थपे पनि
शून्यले कहिल्यै रूप फेर्दैन
किनकी शून्य पूर्ण छ ।
जे म छु बाहिर अपूर्ण छु
तर म भित्रको शून्य पूर्ण छ
म भित्र महाशून्य छ ।

म मान्छे हुँ, मसँग सबथोक छ
सङ्घर्षको आँसु छ,
सफलता पछीको हाँसो छ

कविता : आमाको आगनमा

~बिन्दू तिमिल्सिना~

आजभोलि,
अनायास टिलपिलाउछन मेरा आखाहरु घरिघरि
घरको याद आएर झलझली
उड्दै उड्दै पुग्छ यो मन
सम्झनाको मझेरीमा
सपनाहरुमा पनि पुग्छु सधै त्यतै
अन्तरमनकै घडेरीमा !

धेरै भएछ आफ्नो घर नगएको

कविता : जलन

~अप्सरा गिरी भारती~

पहिलो स्पन्दनमा आभास भयो
म केही बिशेष छु, मात्र केही अवशेष हैन
समय बग्दै गयो, ममा म भरिँदै आएँ  
आमाको अनुहारमा आभा लिपिँदै गयो
दिन सप्ताह बन्यो, सप्ताह मास
मैले चिन्दै नचिनेका आफन्त खुशी भए रे
म के रहेछु भनी आधुनिकताले मापन भए रे
सासलिनु अगावै सास थुन्न तम्सेका हातले
मलाई पहिलो पटक नराम्ररी डाम्यो ।

उज्याली, हँसिली, ओजिली पुष्प देखिएछु 

कविता : प्रतियोगिता

~अर्चना धाख्वा~

विवेकको र बलको होइन
पोशाकको न गहनाको,
केहि झलक, केहि मुस्कान
साटासाट गर्ने बहानाको ।
आज प्रतियोगिता छ रे
तिम्रो मेरो चाहनाको ।।

श्वोरको र संगीत को होइन
नृत्यको न  गानाको

कविता : पाप

~डा. रोशा पोखरेल~

बुबाले भन्नुभयो, पर जाऊ
आमाले भन्नुभयो, वर नआऊ
सबैलाई छोरी पर सरी भनियो
आज कति दिन हो? चोखिने कहिले हो?
मादल नै घन्कियो।

दिउँसै अचानक सूर्यलाई छेकियाे
उज्यालो छ भन्दै थिएँ, रात्री पो देखियो
टुँडिखेल जत्रो मेरो कोठा, दुलो जत्रो भेटियो
दिउँसै छ भन्दै थिएँ, भित्तामा पूर्णिमा देखियो
बिझायो सिरानीले, केश मेरो परालैम रेटीयो।

कविता : मनको आँखा

~सुष्मा श्रेष्ठ~

बिकासको सगरमाथा
टेके भन्छन् मनिस
अनुहारको फोहोर भन्दा
ऐना पुस्छन् मनिस
चर्म चक्षु सिङ्गारेर
खै कहाँ पुगिएला
मनको आँखा नखोली
जिवनको सार के होला ।

रिसरागको बाबियोले
जीवन बाट्दा बाट्दै
लोभमोहको पिरिङ्गोमा
माया साट्दा साट्दै

कविता : प्रेसर

~लेखनाथ काफ्ले~

जता फर्क्यो त्यतै प्रेसर
दायाँ प्रेसर, बायाँ प्रेसर
यता प्रेसर, उता प्रेसर ।

तल टेक्यो धरातलको प्रेसर
माथिबाट गुरुत्वाकर्षण बलको प्रेसर
अनि जताततैबाट देख्दै नदेखिने 'हावा' को प्रेसर ।

यो ‘हावा’ को नचाहिंदो प्रेसरले कहिलेकहीँ त
मगजको रसायन नै खल्बलाउने
नाथे तौलबिनाको, आकारबिनाको

कविता : जय भानु

~प्रदीप केसी~

भानु आज तिमी जरुरत छौ
तिमी खडेरिको जल हौ, देव हौ ।
तिम्रो रामायण बयान आई फोन
बजाएपछी भाग्छन् निसाचर ।।

भानु तिमीले धर्मलाई साक्षात्कार बनायौ
पाप, पुण्य, मुक्तीको बाटो सरल बनायौ
नेपाली भाषा, साहित्यलाई रसिलो,
मलिलो, मीठो, जनजिब्रोको बनायौ ।

कविता : नबुझेको युद्ध

~निकिता मिश्र पाण्डेय~

भींडमा दौडिन्छु आँत्तिएर
बाबा आमा हुन् कता
खैलाबैला कोलाहाल
छ यता उता ।

पछाडि हेर्न डर लाग्छ
साथी ढलेको पो देख्छु
अगाडि बाढ्न कर लाग्छ
कहीं पुग्छु कि सोंच्छु ।

गीत : सुन्यतामा

~एल के गुरुङ~

सुन्यतामा आएँ यहाँ, सुन्यतामै जान्छु
जती माया पाउँछु तिम्रो, मेरै साथ लान्छु ।।

देखावटी माया हैन, मनले माया गर्छु
भाग्यमा जो लेख्या छ, उसकै साथ जिउँछु मर्छु ।
बाँचुञ्जेल खुशी दिन्छु, मरि लानु के छ

गजल : आजभोली

~दीपक पौडेल~

मान्छेदेखी मान्छे किन डराउँछ आजभोली
अनायसै झस्किएर कराउँछ आजभोलि ।

सत्य बोल्ने मानिसहरु पछी पर्न थालेकाछन् 
नैतीकता त्यसै तलै हराउँछ आजभोलि ।

शान्तीका दूत परेवाहरु असुरक्षित छन् यहाँ
रगत पोतिएको झन्डा फहराउँछ आजभोलि ।

कविता : म कसरी नेपाली होइन त ?

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

म जन्मिंदा मेरी हजुरमाले खुसीले चिच्याउँदै
हाम्रो घरमा लक्ष्मीको बास भो भनिन् रे,
पल्लाघरे दाइ, माथिले घरे काका, तल्लाघरे मामा
सबै भेला भई सेल रोटी र चौरे तालमा रमाएका थिए रे,
अनि म कसरी नेपाली होइन त?

गुन्द्रुक, सिन्की अनि मुलाको अचारले मेरो मुख रसाउँछ

कविता : टाढा

~शर्मिला पोखरेल~

तिमी भन्छौ म टाढा छु
कुनै अर्कै दुनियाँमा छु ।।

तिमी मेरो दुनियाँ नियाली त हेर,
म त जहाँ जहाँ हुन्छु
तिमी नै तिमी बुन्छु

मुक्तक : टुक्के काका

~अर्जुनध्वज खड्का~

टुक्के काका सारौटे जस्ता देश लाई खाँचो छ बाज को!
आस्पताल बाटै हस्तक्क्षर ठिक्नेशक्ती छ २/३ राज को!
प्रगतिले कोल्टे फेर्ला

गीत : एक वचन बोल्दैमा

~सीता अर्याल~

एक वचन बोल्दैमा त तिम्रो के पो जान्थ्यो
त्यती सारो निष्ठूरी त नभाभए हुन्थ्यो

पहिले तिमी छायाँ जस्तै नजिक नजिक आयौ
हुने छैन पर भन्दै कशम तिमीले खायौ

गीत : शिरैभरि आशिर्बाद

~सीता अर्याल~

शिरैभरि आशिर्बाद मुटुभरि मायाँ
भुगोलले छेक्ने छैन आमा तिम्रो छायाँ

सपनामा देखेँ आमा गलो सुक्योकी
पोल्याछ कि मुटु आमा टाउको दुख्योकी
दुखी हुँदा मुसार्दथ्यौ  त्यही शितलु हातले
सुरक्षाको आभास् हुन्थ्यो तिम्रो प्यारो साथले

कविता : छदम भेष

~अबिमन पसछें~


गफै त हो गफमा बाघ मारियो
बाटोमा बन बिरालो संग तर्सियो

ब्यायाममा छोटो बाटो रोजियो
थाहा हुंदाहुंदै आफैलाई ठगियो

सुकिलो लुगाले मति कहॉ छोप्थ्यो

मुक्तक : समय

~सन्तोष लामिछाने~

यात्रामा नै रमाउनेलाई गन्तव्यकै मात्र आहा हुन्न
चाहिने मात्र चहानेलाई नचाइने केही चाह हुन्न
बुझ्न बुझाउन तल्लीन

कविता : स्वागतम् निलम

~सन्तोषी भण्डारी~

किन दाँज्नु तिमीलाई हिरामोती र पन्नाहरूसँग
तिमी आफैमा ज्वाजल्यमयी रत्न हौ निलम् ।
दाँजिन्नौ तिमी मिसिसिपी र मिजौरीसँग
तिमी त हाम्रै नेपालकी कालिगण्डकी झैं कलावती हौ
जहाँ निर्मल, अमर पवित्र साहित्यको सालीग्राम सृजना गर्छ्यौ ।

कहिले अर्की आईमाई त कहिले चीरहरणमा 
नारी अस्मिता खोज्दछ्यौ ।
यसैगरी बढीरहुन् तिम्रा हातका कलम्

कविता : आफ्नै देशमा गएर

~नारायणदास मल्ल~

छैनन् दिल बहलाउने ठाउँहरू, तर पनि दिल बहलाउन खोजी रहन्छ
अमेरिका जस्तो ठाउँमा भएर पनि, किन किन यो मन मेरै डाँडा पाखा खोइ रहन्छ ।

संसारका मनिषाहरू मरिहत्ते गर्छन् यही अमेरिका आउन
किन किन खै मेरो मन त सकेन यहाँ रमाउन ।

हो सफा छन् सुन्दर छन् अग्ला-अग्ला सिमेन्टका घरहरू

कविता : मन

~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                
चुलबुले, चञ्चले, अस्थिर छ मन
हिजो अन्तै थियो
आज कवितामा छ मन
नाप्न नसकिने, जोख्न नमिल्ने
कतै नरोकिने, कतै नथाक्ने
बिजुलीभन्दा द्रुत गतिको
वेग कसैले थाम्न नसक्ने
भण्डारण क्षमता असिमित भएको
एउटा बृहत् सन्दुक हो मन
दशौं इन्द्रियहरुको सरथी हो मन
प्राणी जगतको राजा हो मन ।

कविता : रगत रोइरहेछ

~कर्मपथ अर्याल~

हल्ला छाडि कोलाहलमा आईपुगेछौं
झिल्काबाट बँच्दा मुस्लोमा जलेछौं
स्याल भागेका स्वच्छ वनमा
छला ओढी भेंडाको बाघ डुल्न जनमा ।

ओढे च्याँदर श्वेत कतिले, कतिले छोरा बोलाउँदै लडे

डा. समीर पाण्डेयको दुई हाइकु

~डा. समीर पाण्डेय~

रेटियो घाटी
छिरिरिरि रगत
दशै प्रसाद


************

आत्महत्या भो

विपासन तुलाधरको दुई हाइकु

~विपासन तुलाधर~

शनिको दिन
सुन्तला रंग सूर्य
सन्ध्याकालीन
**********
 चंगा र पिंग
 दशैंको सुरुवात
 शूभकामना

बाल कविता : बाण

~अनित्या द्वा~ 

बाण-एउटा चिन्ह आशाको
थाहा छ यो के भनेको?

तिमीलाई गाह्रो हुँदा
तिमीलाई दु:ख पर्दा..
सँधै तिमीलाई सिकाउँछ

कविता : मेरी प्यारी बहिनी

~अर्चना धाख्वा~

आफुले आफुलाई खै, के भन्ठान्छिन् हो उनी
"जे चिताए त्यै भेट्टाएँ", ङिच्च हाँसे पुग्छ भनी

दिदी भरे आउँछु है, बनाई राख घरमा चिया
लौन मेरो काम छैन कि के ? भन्न कति सकेकी छ्या

गजल : टिका लाए होलान् उता

~लेखनाथ काफ्ले~

निधार भरी रातो टिका लाए होलान् उता
आफन्तको घरघरमा धाए होलान् उता ।

जता गएपनी हुने मन आफ्नै ठाउँमा
उल्लास अनी उमङ्ग छाए होलान् उता ।

कविता : किन चाहियो

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

न किताबी ज्ञान, नत बैज्ञानिक ज्ञान
तर पनि घर चलाएँ,
समाजमा इज्जत कमाएँ
छोरा र छोरी आफै हुर्काएँ,
नाता-गोता आफै फुर्काएँ
धन पनि कमाएँ,
खेति-पाती आफै समाएँ,

छन्द कविता : लठ्ठी

~डा. रोशा पोखरेल~

छन्द : वसन्ततिलका छन्द

जाऊँ नजाऊँ जाने कहाँ हो
बूढो भईयो छ लाठो कहाँ पो
रम्झम् रमीता  फितालो लाग्छ
भाले पनि छिट्टै बीहान बास्छ

संसार सारा मेरै भए झैं
लाग्थ्यो निनीषा पइला पिच्छे नै

कविता : मौन साथी

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

साना साना कुरामा खुशी हुने मेरी साथी
रातो र उजेलो रङ्ग मनपर्ने उसलाई
अरूलाई माया दिन खोज्ने मेरी साथी,
अचानक अँधेरो रङ्गको प्यारी भइन् ।
उच्च सोच राख्ने मेरी साथी
सोचाइ नै अफ्ठेरो लिने भइन्

सुष्मा श्रेष्ठका दुई हाइकु

~सुष्मा श्रेष्ठ~

गाढा मेहेन्दी
अविश्वासको झरी
पखालिंदैछ ।।

कविता : साउन महिना

~सुष्मा श्रेष्ठ~

झर झर झर्ने साउने भेल
मेहेन्दीको रङ्ग हातमा गाढा
हरियो छिन्-छिन् झल्ल झिलमिल
गृहिणीको चुराले रङ्गिन संसार ।

कल्ल कलकल वर्षाको गीत

हाइकु/सेन्र्यु : प्रेम

~प्रदीप केसी~

प्रेम बिनाको
प्रेमप्रेमी कहानी

कविता : भानुभक्त

~प्रदीप केसी~

भानु तिमी आज जरुरत छौ
तिमी खडेरीको जल हौ, देव हौ
निशाचर, पिचासी नाताबाट हटाउन
तिम्रो रामायणको वाचन नेट इन्टरनेटबाट
भाग्छन् ती निशाचर,

भानु तिमी आज जरुरत छौ
तिमी खडेरीको जल हौ, देव हौ ।

कविता : आदिकवि

~लेखनाथ काफ्ले~

रम्घाको माटोमा उभिएर
देश भरी फुल्न सक्ने भानु
तिमी ध्रुव तारा जस्तै चम्किरहेछौ
नेपाली भाषाको अन्तरकुन्तरमा पुगेर
लाग्छ, लामो यात्रामा तिमी लम्किरहेछौ ।

अप्सरा गिरीका तीन मुक्तकहरु

~अप्सरा गिरी भारती~

(१)
भत्किएको भाषा बनाए उनले
नेपालीत्वको आशा देखाए उनले
बाँधे सरल नेपाली, जनको जिब्रोमा भानुले
चेतनाको कासा खेलाए उनले ।

(२)
इच्छा छ संस्कार बनी भावीमा थिति साँच्ने

कविता : अर्थ र अर्थहीनहरू

~अविमन पसछें~


बिना गुरु सिढ्ढी प्राप्त गर्छन् एकलव्यहरू
निद्रा मै विलीन हुन्छन् कुम्भकर्णहरू

आफ्ना मै सीमित रहन्छन् धृतरास्ट्रहरू
परोपकार गरी आमा कहलिन्छन् टेरेसाहरु

आफ्नै  कवच दान गर्छन् कर्णहरू
भाग खोस्न तल्लीन हुन्छन् दुर्योधनहरू

कविता : पागल

~शान्ता पाण्डेय~

यु त्यो बाटोमा दौडिरहेको छ कहिले ठिङ्ग उभिन्छ
हात हल्लाउँछ कसैलाई बोलाए जस्तो
चिच्याई चिच्याई कराउँछ नबुझ्ने भाषा बोल्दछ
सकिनसकी पिठ्युँमा भारी बोकेको हुन्छु ।।

कसैको मलाइजा छैन, कसैसँग डर त्रास छैन
पिठ्युँमा बोकेको भारीको होस छैन
केही पिर छैन भूत, भविष्य र बर्तमानको
चिन्ता छैन बास, गाँस र कपासको ।।

कविता : प्रतिविम्ब

~अर्चना धाख्वा~

भोलिको दिन आजको रोजाइ
आज नै भोलिको अघिल्लो चरण
जे आज भयो, आफ्नै स्वामित्व
गरेर हेर एकैछिन स्मरण

दोषारोपण कमजोरीको यन्त्र
आफ्नै आत्मालाई हेर भेटी

बाल कविता : राजकुमारी

~आन्या पाण्डेय~

कत्ती लामो कपाल
कत्ती राम्रो लुगा
झनै राम्रो शिरको मुकुट ।

राजकुमारी,
बस्छिन् ठुलो महलमा
धेरै छिन् धनी
अनि स्वास्थ्य पनि ।

राजकुमारी,

छन्द कविता : जीवनबोध

~आविष्कार भारती~

छन्द : भानुभक्तिय छन्द
 

माता-पिता ती हर्ता कर्ता गुरु ज्ञान भण्डार भर्दछन्
किर्ती केही राख नत्र ता काया व्यर्थै दिनै मर्दछन्
साँचो बोल्नु नबोल्नु बात कहिल्यै झुटो भन्याको रति ।
आखिर मर्नु छ पाउनू छ उति फल् यहाँ गर्‍याको जति ।।

जोबन पल बिती जान्या छ समय समातिन्न ती रती
गर्ने काम गरे यही पल हुन्या छैन कसैलाई खती

कविता : नदी र हाम्रा पाखुरा भाग्य रेखा नेपालका

~डा. चम्पक प्रसाद पोखरेल~

म नेपाली टीका थाप्छु
मलाइ सगून र साइत गर ।
किनभने,
हेर त यहाँ
पहाड पहाड ह्वैन,
पग्लेर पानी बगिरहेछ ।
पानी पनि पानी ह्वैन,
सवाकोटी नेपालीको
तागतै तागत बगिरहेछ ।
हिमालको ताँतीबाट
जून खेल्ने छातीबाट
दम पचाउने मेरै लागि
पौरखका पौरख ओइरिरहेछ ।

बाल कविता : मौसम

~ओपल शर्मा~

तातो,गर्मी साह्रै राम्रो
समर आज फेरी हाम्रो । 

पात रातो अनी पहेंलो
अटम पछी हुन्छ मेरो ।

बाल कविता : ऋतुहरु

~आन्या पाण्डेय~

शिशिर ऋतुमा हुन्छ जाडो
राती हुन्छ धेरै चाँडो
हिउँ पनि धेरै पर्छ
केटाकेटी हिउँमा खेल्छ ।

शिशिर पछी बसन्त आउँछ
रुखमा हरियाली छाउँछ
फूलहरु फुल्न थाल्छ
अनी धेरै पानी पर्छ ।