कविता : ब्रम्ह सत्य कि जगत सत्य

   ~पूर्ण श्रेष्ठ~

सत्व, रज र तमले सिंचित
मेरो इन्द्रीय, बुद्धी र मन
निर्गुण, निराकार स्वरुपमा रहेको
मेरो चित्त, हंश र आत्मा
सबले मलाई तानी रहन्छ
द्वैत, अद्वैत को द्वन्दमा
मन, मस्तिष्क को अन्तरबाट
ब्रम्ह सत्य कि जगत सत्य
गहन अर्थ खोजी रहन्छ ।

कविता : मन: एक आश्चर्यजनक शक्ति

  ~पूर्ण श्रेष्ठ~

शान्त भै टोपल्छ केही क्षण ,
हलचाल गर्न थालिहाल्छ त्यही क्षण ,
जहिल्यै सोंचिरहन्छ यो,
जहिल्यै खोजी रहन्छ यो,

कहिले जोशिलो बन्न उक्साउँछ,
कहिली नरम बन्न सुझाउँछ ,
क्षणमै ब्रह्माण्ड चाहर्छ यो ,
शरीरलाई हल्लाइ हल्लाइ रहन्छ यो,

कविता : हे साथि

 ~पूर्ण श्रेष्ठ~

मेरो हालतलाइ हेर्दै
हासेर बैध्य साब बोले  

जाउ जमाउ मह्फिल  
पुराना साथिहरु माझ  

तिम्रो हर कश्टहरुको ओखति उहि हो  

कविता : नयाँ बर्ष २०७७ (बि.सं)

~पूर्ण श्रेष्ठ~

नयाँ बर्ष को शुरुवात छ
समाज चकमन्न छ
पृथ्वी  डग्मगाई  रहेछ
मृत् शरीरहरुको चाङ नै चाङ छ
हजारौंको मृत्युमा प्रतिदिन
आफन्तहरुको चित्कार छ
नजिकसम्म पर्न नसकी
मृत्युहरु लावारिस बनिरहेछन्

कविता : अनुभूती

~पूर्ण श्रेष्ठ~

शून्यको अगाडि जती राखे पनि
शून्यको पछाडि जती थपे पनि
शून्यले कहिल्यै रूप फेर्दैन
किनकी शून्य पूर्ण छ ।
जे म छु बाहिर अपूर्ण छु
तर म भित्रको शून्य पूर्ण छ
म भित्र महाशून्य छ ।

म मान्छे हुँ, मसँग सबथोक छ
सङ्घर्षको आँसु छ,
सफलता पछीको हाँसो छ

कविता : खुशी

~पूर्ण श्रेष्ठ~

प्रकोप र पीडामा परेकालाई
एक थोपा स्नेह दिएर हेरें ।
पाउनेको उज्यालो मुहार हेरें,
अनुभूति भयो मलाई यस्तो
खुशी त यो पो हो भनेर ।।

त्यो खुशीको क्षितिज

कविता : अस्तित्व चक्र

~पूर्ण श्रेष्ठ~

धरती छ र त आकाश छ
आकाश छ र त बादल छ
बादल  छ र त पानी छ
पानी छ र त जीवन छ ।।

जीवन  छ र त काम छ
काम छ र त सङ्घर्ष छ

कविता : शुभ-कामना

~पूर्ण श्रेष्ठ~

हावाले बादल पन्छाई सुर्य उदाउँदा
जसरी बिहान खुलेको हुन्छ
समाज उत्थानको सोंच राखेर
बगैँचामा फूल रोप्नेहरुको
मनमै सुन्दर फूलहरु झुलेको हुन्छ ।

भुईं र भित्ता मात्र होइन घर
न त दलान र छाना सहित नै हो
घर त त्यो हो
जहाँ हुन्छ समर्पण परिवारको
आकर्षण आफ्ना र आफन्तहरुको ।

कविता : मौलिकता

~पूर्ण श्रेष्ठ~

मैले बाराफलाई सोधें
किन यती चिसो ?

बाराफले भन्यो :
मेरो बिगत

कविता : जित-हार

~पूर्ण श्रेष्ठ~

जब आफ्नैले जाई लाग्छ
आफूलाई पनि रीस उठ्छ, ज्वाला फुट्छ
दु:ख लाग्छ, डर लाग्छ
चिन्ता गरेर पो के हुन्छ र ?

कविता : टेलिस्कोप

~पूर्ण श्रेष्ठ~

बिनम्र हुँदै एक दिन एक सज्जन
हाम्रो घरमा आउनु भो
मेरो नाम बोलिने भाषा
अनी,परिवार सङ्ख्या सोध्नु भो ।

चार हप्ता पछी सोही सज्जन
साथी लिएर फेरी आउनु भो
एउटा पुस्तक दिंदै मलाई भन्नु भो
लिनुस्, यो ज्ञानको टेलिस्को हो ।

कविता : तिम्रो छोराछोरी

~पूर्ण श्रेष्ठ~

तिम्रा छोराछोरी, तिम्रा हैनन्
तिमी मार्फत आएका जिन्दगी हुन्
जिन्दगी तिनले तिमी मार्फत पाए
ति जिन्दगीका मालिक तिनी आफै हुन् .

तिमी छोराछोरीलाई जे बिचार देऊ
ति बिचार तिनलाई साँघुरो लाग्छ
सम्भव: तिमीलाई सुनेकै हुन्न, किनकि

कविता : निदाउन नदिने सपना

~पूर्ण श्रेष्ठ~

पश्चिम भन्दा पूर्व भिड्दै,
समुद्रसीमा जोड्ने,
पृथ्वी नारायणको सपना ।

वर्ग बिहीन, शिषण रहीत,
समाजको निर्माण गर्ने,
कार्ल मार्क्सको सपना ।

कविता : ईश्वर, धरती र मनुष्य

~पूर्ण श्रेष्ठ~

ईश्वरले धरतीमा सबथोक  दिनुभो
तर, तेस्लाइ पूर्णता दिने काम मनुस्यलाइ छाड्नुभो /

ईश्वरले बिजुलि दिनुभो, तर, बादलमा छाड्नुभो
ग्यास, तेल, उर्जा, दिनुभो, तर, चट्टानमुनि छाड्नुभो /

कविता : मानचित्रमा के हुन्थें

~पूर्ण श्रेष्ठ~

चवन्नहजार चारसय, वर्गमिलमा फैलेको ।
पूर्व पश्चिम तन्केको, चौडाइ खुम्चेको ।।
अग्ला हिमाल, पहाड अनी सम्म तराई बोकेको ।
ईंट्टा आकारमा फैलेको, मेरो बर्तमान स्वरुप ।।

जन्मँदै जुध्नु परेथ्यो, सैयौं प्रहार खपें ।
सकेनन् जित्न कसैले, वैरी साराले हारे ।।
महत्वाकाङ्क्षा झनै बढ्यो, विशाल राष्ट्र बन्ने ।
दक्षिणमा बनारस पुग्ने, अनी उत्तरमा ल्हासा चाढ्ने ।।

कविता : मेरा साथीहरु

~पूर्ण श्रेष्ठ~

म सँग साथीहरु धेरै छन्
कोही रुपका धनी छन्
कोही मनका धनी छन्
कोही ज्ञानका धनी छन्
कोही मानका धनी छन्
कोही सानका धनी छन् ।।

चिल्लो चुच्चो जुत्ता लगाउने
खल्तीमा संधै काईंयो भिर्ने
चिटिक्क जुल्फी हल्लाउँदै
'के छ खबर आजकाल' सोध्ने
त्यो मेरो रुपको साथी ।।

कविता : अब आउने पन्ध्र बर्षमा

~पूर्ण श्रेष्ठ~

चाउरी बढ्दै गएका अनुहारहरु बोकेर
कम्जोर बन्दै गएका मांसपेशीका शरीर बोकेर
अवकास लिने दिनहरू गन्ती गर्दै बिताइ रहेको हुनेछु
अब आउने पन्ध्र बर्षमा ।।


कुशन राखेको बेतको कुर्सीमा बर्को ओढेर
पावरदर चस्माको सहारामा

कविता : दरवारका चेलीहरुको योगदान

~पूर्ण श्रेष्ठ~

बचाई राख्न, जन्मभूमीको सार्वभौमपन
बनाई राख्न, दुई मुलुकको शक्ति सन्तुलन
हाम्रा दरवारका चेलीहरुले धेरै गर्नु पर्थ्यो
युद्ध नगरेरै, लडाईं जित्नु पर्थ्यो ।।


कैलाशकुट भवनको शानको खातिर
आफ्न पिता राजा अँशु वर्माको मानको खातिर
अबोध भ्रीकुटी, श्रीमती भएर जानु पर्‍यो

कविता : पीर व्यथा

~पूर्ण श्रेष्ठ~

कवितामा गीत लेखें
गीत भित्र व्यथा पोखें
व्यथा भित्र कति कति
जिन्दगीको अर्थ देखें ।।


पीर व्यथा आउँछ्न् जान्छ्न्
यसरी नै जीवन चल्छ
बिधाताले लेख्या दिनमै
दु:ख सुख बनी सक्छ ।।

कविता : आकांक्षा

~पूर्ण श्रेष्ठ~

आकाशभन्दा अग्लो, धरतीभन्दा बिशाल
लिएर हिडें, यो आकांक्षा ।

बतासभन्दा छिटो, प्रकाशभन्दा उज्यालो
सजाउँदै हिडें यो आकांक्षा ।