कविता : झोला

~विश्वजित अधिकारी~

सबै भन्छन् झोला झोला खुल्दुली लाग्यो
यो फिलिम कस्तो होला ?
हेर्न पाए हुनेथियो फेरिन्छ कि मान्छेको चोला
भन्छन् हेरेकाले फर्किन्छ आर बगेको खोला

कविता : बिदेश का बेदना

~वेदमाया धिमाल~

निजा जन्मभूमि निज जन्म माता
निजा वेद विद्या निजा मात्रि भाषा
उ हुन स्वर्ग भन्दा पनि मान्नु पर्ने ।
उनै झन छुटेछन कसो आज गर्ने ।।

बाल कविता : मेरो प्यारो बाबा

 ~मेखा श्रेष्ठ~

गौतम बुद्ध जस्तो शान्त
भिमसेन थापा जस्तो उत्साही
घरको छानो भै बस्ने
मेरो प्यारो बाबा

कोइलीको जस्तो मिठास
आमाको कविता सूर लगाई
नेपाललाई चिनाउने

कविता : भोजहरूमा अचेल

~सन्तोष लामिछाने~

कैयौं भोजहरूमा अचेल देखिन्छ
असुरक्षाका भ्रमले आशंकित
मानवीय तरलता
त्यहाँ, हाउभाउमा, कमै भेटिन्छन्
सुखद, सम्मोहक, सर्वश्रेष्ठ सरलता

कविता : अमुल्य वरदान

~रवी शाह~

नित् नौला  सपना संगाल्नु, टुटिनु,  
छुट्टिनु, गुमाउनु र पाउनु.

येही संघर्ष नै हाम्रो भविष्य र  वर्तमान हो.

                              लडदै पड्दै, हास्दै रुदै, एक अर्का  
               लाई दुख सुख मा साथ दिदै,

                              जीवन यात्रा मा अघि बड्दै जानु,  
               यसै मा  हामी सबै को कल्याण हो.

कविता : मनको व्यथा

~डा. रोशा पोखरेल~

नयनमा आयो कालो यो चित्र

मानको व्यथा फुकौँ कसरी

गढ्द छ किल्ला यो छाती भित्र

गहिरो घाऊ लुकौँ कसरी ?

कविता : फर्कि आउनेछु

~सोम खनाल~

शीखरै फुल्ने त्यो मेरो नेपाल, गुराँश थुंगाको
कस्तुरी डुल्ने ती डाडा पाखा, चप्लेटी ढुंगाको
स्मृती मीठो आतैमा बोकि छोडेर आको छु
मुटुमै रोपि देशको माया गोडेर आको छु ।


थाहा छ मलाई के फुल्छ सधै पाहाडी पाखामा
बिरह बनि के बग्छ सधै रसीला आखामा
म टाढा हुन्न ती आखाबाट ओझेल परेर
फर्केर आउछु म हैन गा'को बसाई सरेर ।

कविता : आफू त् लाहुरे पो भईयो

~अविमन पसछें~

परार जस्तै लाग्छ मुग्लान पसेको

गोरेटो किन अप्ठ्यारो लागेको

चौतारी नै आ छैन म थाकेको

खुट्टो लाई  मोटरको  लत लागेको

हल्का इंग्लिश मैले के छांटेको

नौलो  देखेर हो की ताक हानेको

तीसको  भाडा लाई  साठी मागेको

कविता : जिन्दगानी

~हिमाल प्र. रेग्मी~

पहाडको काखबाट शुरुभयो जिन्दगानी,
भीर, पाखा, खोल्सा, खोल्सी बग्दै गयो जिन्दगानी ।
कुईनेटोमा ठोकिएर, फाँटहरुमा पोखिएर,
खहरे र खोलो हुँदै बेंसि झर्यो जिन्दगानी ।।१।।

उकाली र ओरालीमा लडीबुडी खेल्दै, हाँस्दै,
सुख दुःख शनैः शनैः बढ्दै गयो जिन्दगानी ।
कैले माथि, कैले तल उचालिंदै पछारिंदै,
रोटेपि·को पिर्का जस्तै घुम्दै गयो जिन्दगानी ।।२।।

कविता : नारायणीसँग

~डा. रमेश खनाल~

आईरहेछु दर्शन अन्तिम गर्न
टलपल टलपल गर्दै नयन
जान्छु अब हे, प्रिय सखे
पवित्र स्‍मृति सँचिराखे ।

महानदि मेरो स्वीकार बिदा
देखाई आफ्नो सौन्दर्य छटा
म जान्छु तिमीदेखी दूरस्थलमा