समाचार : प्रवासमा साहित्यिक मनहरुको भेला

~मित्र पौडेल~
संयुक्त राज्य अमेरिकाको विस्कन्सिन राज्यस्थित म्याडिसन शहरमा महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाको १११औँ जन्म जयन्तीको अवसर पारेर कविता प्रतियोगिता कार्यक्रम “नाफा साहित्य साँझ २०७६” सुसम्पन्न गरिएको छ । नेपाली अमेरिकन मैत्री सङ्घ(नाफा)ले आयोजना गरेको उक्त कार्यक्रमको सभापतित्व अविमन पसछेंले गर्नु भएको थियो । कार्यक्रमकी प्रमुख अतिथि मदन पुरस्कार एवम् पद्मश्री पुरस्कारबाट अलङ्कृत नेपाली साहित्यकी एक नारी हस्ताक्षर उपन्यासकार नीलम कार्की निहारिका

कविता : अनुभूती

~पूर्ण श्रेष्ठ~

शून्यको अगाडि जती राखे पनि
शून्यको पछाडि जती थपे पनि
शून्यले कहिल्यै रूप फेर्दैन
किनकी शून्य पूर्ण छ ।
जे म छु बाहिर अपूर्ण छु
तर म भित्रको शून्य पूर्ण छ
म भित्र महाशून्य छ ।

म मान्छे हुँ, मसँग सबथोक छ
सङ्घर्षको आँसु छ,
सफलता पछीको हाँसो छ

कविता : आमाको आगनमा

~बिन्दू तिमिल्सिना~

आजभोलि,
अनायास टिलपिलाउछन मेरा आखाहरु घरिघरि
घरको याद आएर झलझली
उड्दै उड्दै पुग्छ यो मन
सम्झनाको मझेरीमा
सपनाहरुमा पनि पुग्छु सधै त्यतै
अन्तरमनकै घडेरीमा !

धेरै भएछ आफ्नो घर नगएको

कविता : जलन

~अप्सरा गिरी भारती~

पहिलो स्पन्दनमा आभास भयो
म केही बिशेष छु, मात्र केही अवशेष हैन
समय बग्दै गयो, ममा म भरिँदै आएँ  
आमाको अनुहारमा आभा लिपिँदै गयो
दिन सप्ताह बन्यो, सप्ताह मास
मैले चिन्दै नचिनेका आफन्त खुशी भए रे
म के रहेछु भनी आधुनिकताले मापन भए रे
सासलिनु अगावै सास थुन्न तम्सेका हातले
मलाई पहिलो पटक नराम्ररी डाम्यो ।

उज्याली, हँसिली, ओजिली पुष्प देखिएछु 

कविता : प्रतियोगिता

~अर्चना धाख्वा~

विवेकको र बलको होइन
पोशाकको न गहनाको,
केहि झलक, केहि मुस्कान
साटासाट गर्ने बहानाको ।
आज प्रतियोगिता छ रे
तिम्रो मेरो चाहनाको ।।

श्वोरको र संगीत को होइन
नृत्यको न  गानाको

कविता : पाप

~डा. रोशा पोखरेल~

बुबाले भन्नुभयो, पर जाऊ
आमाले भन्नुभयो, वर नआऊ
सबैलाई छोरी पर सरी भनियो
आज कति दिन हो? चोखिने कहिले हो?
मादल नै घन्कियो।

दिउँसै अचानक सूर्यलाई छेकियाे
उज्यालो छ भन्दै थिएँ, रात्री पो देखियो
टुँडिखेल जत्रो मेरो कोठा, दुलो जत्रो भेटियो
दिउँसै छ भन्दै थिएँ, भित्तामा पूर्णिमा देखियो
बिझायो सिरानीले, केश मेरो परालैम रेटीयो।

कविता : मनको आँखा

~सुष्मा श्रेष्ठ~

बिकासको सगरमाथा
टेके भन्छन् मनिस
अनुहारको फोहोर भन्दा
ऐना पुस्छन् मनिस
चर्म चक्षु सिङ्गारेर
खै कहाँ पुगिएला
मनको आँखा नखोली
जिवनको सार के होला ।

रिसरागको बाबियोले
जीवन बाट्दा बाट्दै
लोभमोहको पिरिङ्गोमा
माया साट्दा साट्दै

कविता : प्रेसर

~लेखनाथ काफ्ले~

जता फर्क्यो त्यतै प्रेसर
दायाँ प्रेसर, बायाँ प्रेसर
यता प्रेसर, उता प्रेसर ।

तल टेक्यो धरातलको प्रेसर
माथिबाट गुरुत्वाकर्षण बलको प्रेसर
अनि जताततैबाट देख्दै नदेखिने 'हावा' को प्रेसर ।

यो ‘हावा’ को नचाहिंदो प्रेसरले कहिलेकहीँ त
मगजको रसायन नै खल्बलाउने
नाथे तौलबिनाको, आकारबिनाको

कविता : जय भानु

~प्रदीप केसी~

भानु आज तिमी जरुरत छौ
तिमी खडेरिको जल हौ, देव हौ ।
तिम्रो रामायण बयान आई फोन
बजाएपछी भाग्छन् निसाचर ।।

भानु तिमीले धर्मलाई साक्षात्कार बनायौ
पाप, पुण्य, मुक्तीको बाटो सरल बनायौ
नेपाली भाषा, साहित्यलाई रसिलो,
मलिलो, मीठो, जनजिब्रोको बनायौ ।

कविता : नबुझेको युद्ध

~निकिता मिश्र पाण्डेय~

भींडमा दौडिन्छु आँत्तिएर
बाबा आमा हुन् कता
खैलाबैला कोलाहाल
छ यता उता ।

पछाडि हेर्न डर लाग्छ
साथी ढलेको पो देख्छु
अगाडि बाढ्न कर लाग्छ
कहीं पुग्छु कि सोंच्छु ।

गीत : सुन्यतामा

~एल के गुरुङ~

सुन्यतामा आएँ यहाँ, सुन्यतामै जान्छु
जती माया पाउँछु तिम्रो, मेरै साथ लान्छु ।।

देखावटी माया हैन, मनले माया गर्छु
भाग्यमा जो लेख्या छ, उसकै साथ जिउँछु मर्छु ।
बाँचुञ्जेल खुशी दिन्छु, मरि लानु के छ

गजल : आजभोली

~दीपक पौडेल~

मान्छेदेखी मान्छे किन डराउँछ आजभोली
अनायसै झस्किएर कराउँछ आजभोलि ।

सत्य बोल्ने मानिसहरु पछी पर्न थालेकाछन् 
नैतीकता त्यसै तलै हराउँछ आजभोलि ।

शान्तीका दूत परेवाहरु असुरक्षित छन् यहाँ
रगत पोतिएको झन्डा फहराउँछ आजभोलि ।

कविता : म कसरी नेपाली होइन त ?

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

म जन्मिंदा मेरी हजुरमाले खुसीले चिच्याउँदै
हाम्रो घरमा लक्ष्मीको बास भो भनिन् रे,
पल्लाघरे दाइ, माथिले घरे काका, तल्लाघरे मामा
सबै भेला भई सेल रोटी र चौरे तालमा रमाएका थिए रे,
अनि म कसरी नेपाली होइन त?

गुन्द्रुक, सिन्की अनि मुलाको अचारले मेरो मुख रसाउँछ

कविता : टाढा

~शर्मिला पोखरेल~

तिमी भन्छौ म टाढा छु
कुनै अर्कै दुनियाँमा छु ।।

तिमी मेरो दुनियाँ नियाली त हेर,
म त जहाँ जहाँ हुन्छु
तिमी नै तिमी बुन्छु

मुक्तक : टुक्के काका

~अर्जुनध्वज खड्का~

टुक्के काका सारौटे जस्ता देश लाई खाँचो छ बाज को!
आस्पताल बाटै हस्तक्क्षर ठिक्नेशक्ती छ २/३ राज को!
प्रगतिले कोल्टे फेर्ला

गीत : एक वचन बोल्दैमा

~सीता अर्याल~

एक वचन बोल्दैमा त तिम्रो के पो जान्थ्यो
त्यती सारो निष्ठूरी त नभाभए हुन्थ्यो

पहिले तिमी छायाँ जस्तै नजिक नजिक आयौ
हुने छैन पर भन्दै कशम तिमीले खायौ

गीत : शिरैभरि आशिर्बाद

~सीता अर्याल~

शिरैभरि आशिर्बाद मुटुभरि मायाँ
भुगोलले छेक्ने छैन आमा तिम्रो छायाँ

सपनामा देखेँ आमा गलो सुक्योकी
पोल्याछ कि मुटु आमा टाउको दुख्योकी
दुखी हुँदा मुसार्दथ्यौ  त्यही शितलु हातले
सुरक्षाको आभास् हुन्थ्यो तिम्रो प्यारो साथले

कविता : छदम भेष

~अबिमन पसछें~


गफै त हो गफमा बाघ मारियो
बाटोमा बन बिरालो संग तर्सियो

ब्यायाममा छोटो बाटो रोजियो
थाहा हुंदाहुंदै आफैलाई ठगियो

सुकिलो लुगाले मति कहॉ छोप्थ्यो

मुक्तक : समय

~सन्तोष लामिछाने~

यात्रामा नै रमाउनेलाई गन्तव्यकै मात्र आहा हुन्न
चाहिने मात्र चहानेलाई नचाइने केही चाह हुन्न
बुझ्न बुझाउन तल्लीन

कविता : स्वागतम् निलम

~सन्तोषी भण्डारी~

किन दाँज्नु तिमीलाई हिरामोती र पन्नाहरूसँग
तिमी आफैमा ज्वाजल्यमयी रत्न हौ निलम् ।
दाँजिन्नौ तिमी मिसिसिपी र मिजौरीसँग
तिमी त हाम्रै नेपालकी कालिगण्डकी झैं कलावती हौ
जहाँ निर्मल, अमर पवित्र साहित्यको सालीग्राम सृजना गर्छ्यौ ।

कहिले अर्की आईमाई त कहिले चीरहरणमा 
नारी अस्मिता खोज्दछ्यौ ।
यसैगरी बढीरहुन् तिम्रा हातका कलम्

कविता : आफ्नै देशमा गएर

~नारायणदास मल्ल~

छैनन् दिल बहलाउने ठाउँहरू, तर पनि दिल बहलाउन खोजी रहन्छ
अमेरिका जस्तो ठाउँमा भएर पनि, किन किन यो मन मेरै डाँडा पाखा खोइ रहन्छ ।

संसारका मनिषाहरू मरिहत्ते गर्छन् यही अमेरिका आउन
किन किन खै मेरो मन त सकेन यहाँ रमाउन ।

हो सफा छन् सुन्दर छन् अग्ला-अग्ला सिमेन्टका घरहरू

कविता : मन

~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                
चुलबुले, चञ्चले, अस्थिर छ मन
हिजो अन्तै थियो
आज कवितामा छ मन
नाप्न नसकिने, जोख्न नमिल्ने
कतै नरोकिने, कतै नथाक्ने
बिजुलीभन्दा द्रुत गतिको
वेग कसैले थाम्न नसक्ने
भण्डारण क्षमता असिमित भएको
एउटा बृहत् सन्दुक हो मन
दशौं इन्द्रियहरुको सरथी हो मन
प्राणी जगतको राजा हो मन ।

कविता : रगत रोइरहेछ

~कर्मपथ अर्याल~

हल्ला छाडि कोलाहलमा आईपुगेछौं
झिल्काबाट बँच्दा मुस्लोमा जलेछौं
स्याल भागेका स्वच्छ वनमा
छला ओढी भेंडाको बाघ डुल्न जनमा ।

ओढे च्याँदर श्वेत कतिले, कतिले छोरा बोलाउँदै लडे