समाचार : अमेरिकामा नेपाली साहित्य साँझ - Kantipur

 विभिन्न व्यक्ति पुरस्कृत

मंसिर २९, २०७९कान्तिपुर संवाददाता

काठमाडौँ — संयुक्त राज्य अमेरिकाको विस्कन्सिन राज्यस्थित म्याडिसन सहरमा १६औं वार्षिक नेपाली साहित्य साँझ आयोजना गरिएको छ । नेपाली अमेरिकी मैत्री संघ (नाफा)ले गरेको कार्यक्रममा विभिन्न व्यक्तिहरुलाई पुरस्कार प्रदान गरियो ।

समाचार : अमेरिकामा नेपाली साहित्य साँझ २०७९ सम्पन्न

 

पर्वत रेग्मी

संयुक्त राज्य अमेरिकाको विस्कन्सिन राज्यस्थित म्याडिसन शहरमा १६ औं नेपाली साहित्य साँझ कार्यक्रम सम्पन्न गरियो । नेपाली अमेरिकी मैत्री सङ्घ (नाफा) ले हरेक वर्ष आयोजना गर्ने उक्त कार्यक्रमको सभापतित्व अबिमन पसछेंले गर्नु भएको थियो । कार्यक्रमका प्रमुख अतिथि वरिष्ठ कवि, तथा अन्तर्राष्ट्रिय नेपाली साहित्य समाज (अनेसास) का पूर्व अध्यक्ष वसन्त श्रेष्ठ रहनु भएको थियो ।

कविता : आज म घर फर्कदैछु

~लेखनाथ काफ्ले~

प्रिय, माफ गर मलाई
मैले हाम्रो सपनाहरुलाई बचाउन सकिन
यो रातो ठुलो काठको बाकसमा
सपनाहरुसँगै थुनिएर आज म घर फर्कदैछु ।

तिमीमाथी बोक्नै नसक्ने भारी बोकाएर
सहनै नसक्ने पिडाहरु थपेर
आशुहरुको भेलसगै गुन्जिरहेको
चित्कार सुन्न आज म घर फर्कदैछु ।

प्रिय, तिमी कमजोर कहिल्यै नहुनु है

कविता : संसार

~जीवन खड्का~

उ अझै पनि मेरो लागि संसार हो,
मैले महिनौ सम्म पनि स्विकार्न नसकेको, उ मेरो जीवनको तितो मिठो हार हो,         
कति उस्ले दियका घाउ हरु हेर्दै बसु म,
आखिर मेरो खुसिका लागि पनि त उहीँ नै जिम्मेवार हो ।

उ मेरो मनको उदासि हो भने, मेरो ओठको मुस्कान पनि त हो,    

कविता : परिवर्तनशील सोचहरू

~अप्सरा गिरी भारती~

जिन्दगीको बहाव पनि कस्तो
परिवर्तन भईरहने भाव पनि कस्तो
हावामा भुवा उडे जस्तो
पानीमा रुवा डुबे जस्तो ।

बालापनमा सारा संसार जित्छु लाग्थ्यो
सपनामा बाच्थिएँ डर सबै भाग्थ्यो
म सही बाँकी सब पछी छन् भन्ने भान हुन्थ्यो

कविता : जीवन

~गणेश श्रेष्ठ~

जन्म र मृत्यु बिचको सपना हो जीवन
आसा र अभिलाषाले भरिएको यथार्थ हो जीवन
भोग्न जाने खुसिनै खुसिले भरिएको
भोग्न नजाने दुख र दर्दले दरिएको

सानो छउन्जेल ठूलो हुने आशामा
यौवनमा पुगेसी सफलता चुम्ने अभिलाषामा
एक पाइलो अघि बढ्दै गर्दा शिखर पुग्ने चाहनाले
अल्छी र निराश हुँदा अभाब र परिस्थितिको बहानाले

कविता : आफैँलाई सुनाउने कथाहरू

~सुजाता गौतम~

म आफुलाई के कथा सुनाऊँ?
यो कथा कसरी पस्किऊँ?
कुन कथालाई श्वास दिएर जीवित बनाऊँ?

यदि कथा दुखले लेखुँ भनेँ,
सायद,
ती पानाका पीडाहरूले सोध्नेछन
"मै किन?"

कविता : प्रतिक्षा

~अर्चना धाख्वा~

बसन्तमा पलाएको
झर्यो फूल फक्रेर
हरिया पात ओइलि सुकी
रहे हाँगामा कक्रेर
सिंगो ऋतु बित्त्दा पनि
तिमि आएनौ फर्केर

दिन छोटिन थालियो

कविता : साथी

~बिकी गुरुङ~

दुई दिनको जिन्दगीमा दु:ख किन मान्छौ
तिमी साथी ।
दुई दिनको जिन्दगीमा दु:ख किन
मान्छौ तिमी साथी ।।
जिन्दगी त हो बसन्ती बास्ना झैं
 दु:खलाई सुखको पाईला सम्झी अगाडी

कविता : मेरो कविता

~कल्पना ढकाल रिजाल~    

 

मेरो कविताले
सबै प्राणीको मनमा बास बस्न सकोस्
ती उमेर ढलेका बृद्ध बाबा-आमा
जस्को आँखामा आँसु मात्र देखिन्छ
बिदेशी छोरो आउला कि भनेर
उहाँहरूको आँशु पुछ्न अनी ओठमा मुस्कान ल्याउन सकोस् ।

मेरो कविताले

कविता : जनावर भरोसा मा बाचेका जिवनहरू…

~प्रमोद आचार्य~

कुकुर भनेर सम्वोधन गर्छन
तर उ छ मानिस भन्दा सभ्य
मानिस बरू गिरी सक्यो लियो उसको ठाउँ
घरमा छायो खुसीयालि जब पर्‍यो उसको पाउ

भन्छन मानिस हो बुजक प्राणी
तर उसको माया भित्र लुकेको छ स्वार्थ
उ त छ अबोध र अज्ञान
तर पनि गर्छ निस्वार्थ माया र सम्मान

कविता : हाँसो

~भीम पुडासैनी~

 यो मेरो अनौठो हाँसो ।
अरूको नभएर आफ्नै हो नासो ।।

यहि हाँसोले मेरो दु:ख पिडा भाग्छ ।
आफ्नै अनि पराई भन्न यो मनमा लाग्छ ।।

कहिले काँही हाँस्ने गर्छु गर्दै हाँ हाँ हाँ हाँ ।
कोहिले भन्छन सँधै भरि भए हुन्थ्यो आहाँ ।।

कविता : देवतालाई म

 ~सुष्मा श्रेष्ठ~

देवतालाई म प्रतिमा मा हैन
मानिस को मन भित्र खोज्छु
मानिस लाई म धर्म मा हैन
कर्म मा पाउने गर्छु
 
त्यो मन कती फराकिलो
म हितैशी फिता ले नाप्छु
त्यो हृदए कती गहकिलो

कविता : म एउटी नारी

 ~पट्ना ताम्राकार~

नारी को हो नियालेर हेर
नारीसँगको नाता केलाएर हेर
नारी बिनाको संसार अधुरो र असम्भव हुन्छ
नारी बिना सृस्‍टि अपूर्ण र अभाव हुन्छ ।

नारीलाई एउटा खेलौना र नोकर ठान्नेहरू
नारीको महत्त्व र संलग्नता नदेख्नेहरू
नारीको सम्मान र माया गर्न सिक
नारीलाई जीवनको महत्त्वपूर्ण अङ्ग र साथीको रूपमा स्विकार गर्न सिक ।

कविता : भागेको बटुवार

  ~प्रदीप केसी~

भगवान मसँग म चोर भागे जस्तै अगाडि अगाडि
भगवानको अंश मलाई समेट्न खोज्ने म भागीरहने ।
म भगवानको कैदमा परेको अवश्य होइन ।
कैदबाट निस्किनु कती बर्ष जेल जानुपर्छ मलाई ज्ञान छैन ।
यस युगमा विद्वान, धनी, शक्तिशाली बन्न कसैले रोक्न सक्दैन ।
म भक्तिको स्कूल जान्न,
यदी गईहाले पनि एउटा कक्षा पनी पास गर्न सक्दिन
गोमा, सतिले भाग्य कर्मलाई चित्त बुझाए

बाल कविता : संगीत

~खुशी श्रेष्ठ~

कान को बाटो भै  
मन मा जाने,
ह्रिदय छुने
आवाजको साहारामा
सात् सुर ले सजिएको   
संगीतको सार
जीवनको आधार।

स्कुल को घन्टी,

बाल कविता : रोधी घर

~आन्या पाण्डेय~

हामी सबै रोधीघरमा जान्छौ
जहाँ उज्यालो प्रकाश आउँछ
प्रखाश पनि हामि संगै नाच्छ
सबैजानाको मन पर्ने गीत बज्छ

बुढो कि जवान
आग्लो कि होचो
केटा कि केटि

कविता : उदास जिन्दगी

 ~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                 

आगोमा फ्याकिएको रवरझैँ खुम्चिएको
नीमको मन्जनभन्दा तीतो
पिठ लागेको खच्चरझै अरर्रिएको
ऐनासरी झर्लम्म फुटेको
हुरीले उँडाएको पत्कर बनी
कोलमा निबुवा झैँ निचोरिन बिवस
दु:खी र उदास जिन्दगीमा पनि
जीजीविषा पलाउँदो रहेछ।

कविता : म के लेखुँ कविता

~निकिता मिश्र पाण्डेय~

धेरै सोंचे घोत्लिएँ  
लेख्न बसें एउटा सानो भावना
अहँ पटक्कै शिर्षक धरी आएन
कसरि पुरा गरुँ कविता लेख्ने चाहना

शुक्रबारको दिन थियो, मोमो पाकेको थियो
परिवार मख्ख थिए, मीठो मानि खाँदै थिए
ओहो यहि क्षणको बारेमा लेखुँला सोच्दै थिएँ
अचार अलि खल्लो भो श्रीमान ले भनिदिए
अहँ अब फुरेन मेरो कविता

कविता : मन: एक आश्चर्यजनक शक्ति

  ~पूर्ण श्रेष्ठ~

शान्त भै टोपल्छ केही क्षण ,
हलचाल गर्न थालिहाल्छ त्यही क्षण ,
जहिल्यै सोंचिरहन्छ यो,
जहिल्यै खोजी रहन्छ यो,

कहिले जोशिलो बन्न उक्साउँछ,
कहिली नरम बन्न सुझाउँछ ,
क्षणमै ब्रह्माण्ड चाहर्छ यो ,
शरीरलाई हल्लाइ हल्लाइ रहन्छ यो,

कविता : एउटा गुलाफको फूलको 'ठाउँ-खालि' भई दिँदा

 ~डा. हेमन्त कुमार श्रेष्ठ "अविज"~

 थाहा छैन कहिले देखि थालेछु सजाउन,
उनैको चित्र भित्र मन-मन्दिरमा ।
तर, सकिन कहिल्यै पनि पोख्न,
प्रेमका भावहरू उनको समिपमा ।।

आफैलाई खोजे झैं लाग्दथ्यो,
नजरले उनको साथी-संगी माझमा ।
सपना सबै साकार भए झैं लाग्दथ्यो,