Saturday, November 18, 2017

कविता : यक्ष प्रश्न


~गंगा मल्ल श्रेष्ठ~

कमल फुल्छ हिलो मै , तर कसले हिलोको गुण गाउँछ ?
चेला चिनी बनाउने गुरु नै हो, तर गुरुको यहाँ के भाउ छ ?
साहु पोस्ने ग्राहकै हो, तर ग्राहकको यहाँ के मान छ ?
नेता चुन्ने जाननै हो, तर जनताको यहाँ के सम्मान छ ?

पालन पोषण गर्छन सदा सन्तानको उचित ?
तर ति बृद्ध मातापिता कहाँ छन् र पुजित ?

कविता : म उत्तर फर्कन्न


~लेखनाथ काफ्ले~

म पुर्व फर्कन्छु 
पश्चिम फर्कन्छु 
हात पसारेर म दक्षिण फर्कन्छु 
बङ्गालको खाडी देखेपनी नदेखेझै गर्छु 
बरु मरे मर्छु ,उत्तर फर्कन्न 

सियो माग्छु 
फाली माग्छु 
तालपरे म थाली माग्छु 
लाज सरम सबै पचाएर 
कोशी थुन्ने तारका जाली माग्छु 

कविता : घरिघरि आउँछे

~महेन्द्र पाठक~

उ आउँछे, घरिघरि आउँछे
कहिले सपना बनेर आउँछे
कहिले बिपना बोकेर आउँछे
कहिले आशा बाँड्दै आउँछे
कहिले सहारा बनेर आउँछे
किन आउँछे बताउँदिन मलाई
तर ऊ हरदिन म कहाँ आउँछे .

हो, ऊ मलाई भेट्न आउँछे या भेटिन आउँछे
खुसि भए खुसि बाँड्न आउँछे
पाई भने मेरो दु:ख लिन आउँछे

कविता : म के गरूँ

~डा. रमेश खनाल~

 
सुर्योदयको रंगिन लालीमासंगै
धरतिभरि फैलिएको सौन्दर्य 
सबैको हृदयमा छरिदिने मेरो उत्कट चाहना
मन भरि साँचेर
तीनै आँखाले देख्ने सम्पूर्ण चराचर जगत उपर
पोत्ने मेरो अभिलाषा
र कल्पनातीत यस ब्रह्माण्डका 
कणकणमा फैलाउने मेरो रोमान्चक प्रवृत्ति
सधै अपुरो, अधुरो रहन्छ,
म के गरूँ, म के गरूँ ।

कविता : गजब छ दुनियाँ

~सुष्मा श्रेष्ठ~

 गजब छ दुनियाँ, दुनियाँ गजब छ
होम रुद्री लगाउँदै पूजा गर्छौं
नाश होस् अरुको भनि आशिर्वाद माग्छौं
परेवालाई बलि चडाइ
सुख शान्तिको कामना गर्छौं 
बिष रोपेर अमृत टिप्ने
अहो !कति मिठो सपना देख्छौं .

चन्द्रमा पुग्ने मान्छेको अकल छ
तर खै किन हो बुझ्ने सकिन्न

कविता : गरीबी

~गोविन्द धिमाल~

आँध्यारो सँगुरो छ भविश्य
खोइ के हुने हो जीवनमा अझै छ रहस्य,

थोत्रा प्लस्टिक र पोस्टेर कन्टेनरको समक्ष्य
देख्दैछु आफ्नो भाग्य नै प्रत्यक्ष ,

कविता : दुई आकृति

~अर्चना धाख्वा~

बिहानीको मिर्मिरेमा उठ्ने रहर
नहुँदा नि उठ्न पुग्छु पहिलो प्रहर

कुन उत्साह, त्यो ब्युझाउँछ हरेक उषामा
कुन उमङ्ग, त्यो पलाउँछ प्रत्यक टुसामा

कविता : जीवन

~एल के गुरुङ~

यो जीवन घाम छायाँ जस्तै
क्षितिजमा उदाउने बिहानीको सुर्य जस्तै
यो जीवन घाम छायाँ जस्तै
एक दिन त जीवनबाट अस्ताउने .

हिजो बाबा आमासँग कति पर्थ्यों दङ्ग
आज टाढा टाढा भै गयौं यो मुटु सँग
हाँसथ्यौं खेलथ्यौं अँगालोमा के को थियो डर
आज होकी भोलि होकी छैन यो जिवनको भर

कविता : तिम्रो छोराछोरी

~पूर्ण श्रेष्ठ~

तिम्रा छोराछोरी, तिम्रा हैनन्
तिमी मार्फत आएका जिन्दगी हुन्
जिन्दगी तिनले तिमी मार्फत पाए
ति जिन्दगीका मालिक तिनी आफै हुन् .

तिमी छोराछोरीलाई जे बिचार देऊ
ति बिचार तिनलाई साँघुरो लाग्छ
सम्भव: तिमीलाई सुनेकै हुन्न, किनकि

कविता : जिन्दगी बबुरो

~बिनोद पाण्डे~

छाडेर उजेला ति पाखा पखेरा
रोंजे जब ति गल्ली अँधेरा  
बिरानो भो आफ्नै पानी पन्धेरो
शायद तबै भो जीवन अँधेरो

न मिल्छ हसिलो घाम त्यो हिमालि
न सन्ध्या रसिलो डाँडै देउराली

कविता : आयो तोरी लाउरे स्वाँठ

~बिनोद पाण्डे~

मरुभूमीमा पसिना बेचेर
रणभूमीमा रगत पोखेर
गोरेको भूमीमा जिवन साटेर
आयो तोरी लाहुरे स्वाँठ गुन्टा बोकेर

चार पैसा जोडेर बिचरा
एक बोरा भुल्ल कोचेर

कविता : म पनि धौता मान्दछु

~अविमन पसछें~


सुनको गजुर चाँदीको छाना
बासको लागि माग्दछ भने
म त्यो मन्दिर जाँदिन

नौलखा माला हिराको टीका
सज्नको लागि चाहिन्छ भने
म त्यो धौता मान्दिन

संख र घन्टीको ध्वनिमा

कविता : मातृभूमि मेरो नेपाल

~निजानन्द मल्ल~

लाग्दछ प्यारो मलाई सधैं मातृभूमि मेरो नेपाल ।
उर्वर तराई, पहाड़ हरियाली अनि सुन्दर शान्त हिमाल ।।

झर्झर झरी रहने झरना सधैं सबैको मन लोभ्याउदछ ।
सर् सर् बहने शितल बतासले तन्द्राबाट ब्युझॉउदछ ।।

निर्मल जल बग्दछन् यहॉ कति गण्डकी, कोशी र कर्णाली ।
राष्ट्रको सिमा छुट्याउदछ पुर्वमा मेची र पश्चिम महाकाली ।।

कविता : कर्मठ मन

~अप्सरा गिरी भारती~

मायाको आथाह सागर भरिएको आँखा
कर्णप्रिय तोते बोलीको गुलियो भाका
डुब्छु चुर्लुम्म तिमीमै सर्वस्व तन मन्
छुनुमुनु गर्दै लुट्पुटीन्छौ हराउँछु म झन् ।

ममताले निथ्रुक्क रुझेको छ मुटु मेरो
मन्द मुस्कानले सजाउँछौ हरपल मेरो 
भिजेको रुवा, सिमलका भुवा बनेका छन्
जीवनको भल, निर्मल जल बनेका छन् ।

कविता : स्वास्नी र रिमोट

~गोबिन्द सिंह रावत~


स्वास्नी यदी रिमोटबाट चल्ने भईदिएको भए
आफुले चाहेको बेला अन गर्थे
नचाहेको बेलामा अफ गरिदिन्थे
मनपरेको कुरागर्दा सुनी दिन्थे
डुल्ने र किन्ने कुरा गर्दा बन्द गरी दिन्थे
स्वास्नी यदी रिमोटबाट चल्ने भईदिएको भए

आधा रातमा साथीभाइ र पार्टीबाट फर्किदा
रिसले मुर्मुराएर उनी झर्किदा

कविता : वितृष्णा

~प्रदीपरत्न शाक्य~

बगर तकदीर भई सक्दा
तिमी आयौ
मायाका छाल बनी ,
भिजाउन खोज्यौ ,
म भिज्नै सकिन !

तिमीले जुठो गरेको
मेरो बिपना
तिम्रो मायासंग खेलेको

कविता : यो शहरको कथा

~धन मल्ल श्रेष्ठ~


म्याडिसनले भन्यो
क्यापिटल मै हुँ
साँझ रमाइलो गर्न मनलागे
स्टेट स्ट्रिट तिर आउनु
हिमालचुलीमा म:म: खाएर
मनोनाको डिलमा
एकक्षण बाँसुरी बजाउनु
मनोन तेरेसको छानामा
बेस्कन कम्मर हल्लाउनु ।

Wednesday, November 8, 2017

अर्जुनध्वज खड्का का तीन मुक्तकहरु

~अर्जुनध्वज खड्का~
Arjun D Khadka


मन्थनले कालकूट अमृत बन्दैन
मुस्कानको महत्व भैंसीले गन्दैन
जुनी मनुष्यकै भएर नी क्यार्नु
अण्डाकार शिला को अमलेट बन्दैन !!



ज़िन्दगीको निधारमा चाउरी नै चाउरी,

Saturday, July 29, 2017

गजल : साना साना खुसीले गाँस्ने माला हो जिन्दगी



~सन्तोष लामिछाने~

कैदीले भन्यो कहिल्यै नखुल्ने ताला हो जिन्दगी
घाइतेले भन्यो ढाडमा रोप्या भाला हो जिन्दगी

बुर्लुक्क उफ्रदै वयस्कले भन्यो
भर्भराऊँदी युवतीको रातो गाला हो जिन्दगी

कविता : अब त मेरो पालो हो


~लेखनाथ काफ्ले~

ओई संस्कृत बुझेको बिज्ञाने मन्त्री
त मात्र अब सप्तसती भाका हालेर पढ
अझै तलाई म न्युटनका सिद्दान्तहरु रटाउन सक्दिन
तेरो घनिभुत मगजलाई कन्क सल्फ्युरिक एसिड हालेर फटाउन सक्दिन

अब म नै ज्वाला बनेर
तेरा अबशेसहरु जलाउने छु
पख्लास तलाई
तै बसेको कुर्शिबाट ढलाउने छु

ओई ख्याउटे,मरन्च्यासे स्वास्थ्य मन्त्री

भोजपुरी कविता : देशेके हालत


~मित्र पौडेल~

देखी देशेके हालत भैया
फाटै छै नाजूक दिलवा
कछ्छु बोलाई मे डर लागै छै
माटी देश के रुतवा
दिन दहाडे लाठी चमकै छै
भाला, फरसा छूरा
पूलिस प्रशासन टुकुर टुकुर ताकै छै

गजल : तिम्रो शहरमा


~मित्र पौडेल~

मान्छे आज दास छ तिम्रो शहरमा
मानवताको ह्रास छ तिम्रो शहरमा ।

निर्दोश जस्ता लाग्ने ती आँखाहरु
गर्छन्\ बलत्कारकै आश तिम्रो शहरमा ।

छन्द कविता : असार बर्षा अरु


~मित्र पौडेल~

छन्द :  शार्दुलबीक्रिडित

उशा नूतन छाउँछे जीवनमा आशा परेली भरी
झल्मल पार्दछ शीतका लहरले आशा हजारौं गरी
भैंमा छाम्दछ कान्तिले धरणीमा पाईन्छ मोती भनी
फुल्छन् खोंच गड्डा पहाड पहरा गर्वीत न्यौली भनी ।

जाग्लान् स्वप्नहरु फूलैफूल बनी गर्लान ठूला उन्नती
लाग्लान् ताँतिहरु उजाड भूमीमा असारअका सन्तति

छन्द कविता : नारी

~सोम खनाल~

थामेर श्रृष्टी जगतै चलाइ
बांडेर शान्ति सबको भलाइ
सोच्ने कोही ब्यक्ति छ आज्ञाकारी
भने तिनै हुन् शील-योग्य नारी ।

कस्तै कहरमा पनि हार नमानी
कर्तब्यमा टिक्नु छ भन्ने ठानी
लुकाइ पीडाहरू पन्ध्र भारी
बाड्छिन खुसीका पल भद्र नारी ।

कविता : पहाडकी रानी


~सुष्मा श्रेष्ठ~

वारी सिक्किम पानी नेपाल
मेरो दुई दिदी बहिनी
माया, सद्भाव अनी शिष्टाचारको प्रतिक
हो मेरो परिवेश अनी मेरो भौगोलिक अस्तित्व ।

कञ्चनजङ्घाको श्रिपेच मेरो
टिष्टा रङ्गित छातामा
मेरो सन्तान मेरो चिनारी
विश्व बिजयी गोर्खा जातिमा ।

सिता अर्यालका चार मुक्तकहरु

~सीता अर्याल~

मुक्तक : सम्झना
जती बिर्सुं भन्यो झन् सम्झनामा आईदिन्छौ
अझै मिठो स्‍मृति बनी सङ्घारमै उभीईदिन्छौ
पटक्कै पनि दिलमा जरै गाड्न थाल्यौ क्यारे
कहिले त झरी बनी सिरानी मै बर्सिदिन्छौ ।।

मुक्तक : दोधार
माया हो कि घृणा हो बुझ्न गाह्रो भो
आँसु र मुस्कानको भाषा बुझ्न गाह्रो भो

छोक : बहुमत

~दिनार 'रनादी'~

बहुमतको जीत हुन्छ म त्यो अब मान्दै मान्दिन
एक्लो बाघले मृगको बथान कसरी लखेट्छ त्यो म जान्दिन
धेरै भोट ल्याउने हिलरी हार्ने

कविता : आमा

~दिनार 'रनादी'~

 १
कतै मायालु मिठो आवाज सुने
कसैले मिठो कविता भने
आमाको याद बढेर आउँछ
कविता भन्नु मिठो माया रहेछ
मिठो माया भन्नु आमा रहेछ ।

म साठ्ठी बर्षे लक्का जवान

अगजल : आत्मचिन्तन

~आविष्कार भारती~

समय छ, समय छ भन्दा भन्दै
फुत्किगयो दिनहरु गन्दा गन्दै ।।

स्वप्निल आशा तिलिस्मी यौवन
मन भनेको सुन्दैन कुरा बन्दै ।।

कविता : निष्ठुरी

~अविमन पसछें~


गर्थ्यो मीठा मायाका  कुरा
आज सम्झिंदा भयो की तितो

मुरीका  मुरी मायाको भकारी
 खाली थियो की रितियो

कविता : अर्पण

~डा. रमेश खनाल~

तुम्हारे पास रहने कि
मेरी चाहना
तुम्हारे चरणों के नीचे बैठने कि
मेरी तमन्ना 
तुम्हारे ही "माया मेट्रिक्स" के बदौलत
पता नहीं कब तक पुरी नही होगी
और मैं बिन पानी के मछली कि तरह

अनुदित नेवारी कविता : पोखरा-यात्रा

~नारायणदेवी श्रेष्ठ~  

अनुवाद : माधवी भारती

  १
आहा ! कती राम्रो पोखरा
सुनको मुकुटजस्तो माछापुछ्रे 
गगनचुम्बी हिमाल त्यहीँ
आहा ! कती राम्रो पोखरा ।


फेदीमा फेवाताल
वरीपरी पहाड पर्वत
कलकल बगेको नदीको मूहान
प्रक्रितीको सौन्दर्य अपार

कविता : म मेरो देशसँग नै छु

~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                
बर्षौ भयो, हो म परदेशमा छु
आमाको न्यानो काख बाहिर
बिनाको सुगन्ध खोज्दै
भौतारीई रहेको कस्तुरी मृग बनि
धेरै टाढा
पाताल प्रवासमा छु
तथापि लाग्छ मलाई
म मेरो देशसँग नै छु ।

Saturday, April 15, 2017

कविता : सम्झना

~डा. रमेश खनाल~

जीवनलाई जिउने क्रममा
या भनौं जीविकोपार्जनको शिलशिलामा
जिन्दगीका आरोह अबरोहहरुको एउटा शृङ्खला 
अर्को एउटा खुट्किलो उक्लिने प्रयत्न
माया, प्रेम र स्नेहको थैली नभरिदै
मेरो आफ्नै आत्मियता समेत
स्वयं रित्तिने गरी दिन नपाउदै
अलिकति खल्लो मन लिएर
केहि गरुङ्गा पाइला लिएर

Saturday, March 4, 2017

कविता : धर्म

~अर्चना धाख्वा~

जे म गर्छु या तिमीले गर्यौ जे
त्यो सही थियो या गलत थियो के
यहि मापदण्ड र दोषारोपणमा
धर्म धल्मलि अशुद्धियो रे

सहि आफु भन्ने भ्रम
न लागे त्यो हुने थिएन कर्म
जुन  बखत जे कार्य हुन पुग्छ
त्यो आधारको हुने थिएन जन्म

कविता : जिन्दगी

~नीर शंकर श्रेष्ठ~

आफैमा गुनासो छ समयले नेटो काटे छ
हिसाब जोड्दा तीन बिस आठ नाघिसके छ
तै पनि मन तन्नेरी नै छ ।

मगमग बास्ना आउने भुटेको तोरिको तेल
कपालमा दलिदली बनाएको जुल्फी
आज हावा हुण्डरी र घाम पानीले
जतनले सजाएको जुल्फी कहीँ उजाड बन्दै

कविता : दुई भारी दाउरा

~आविष्कार भारती~


जिन्दगीको दुई भारी दाउरा
एकभारी मेरो-मेरोको आगोमा जोतियो
अर्को भारी मलाई मलाईको चुलोमा कोचियो
अन्तमा खोजें आगोको त्यो तातो
न बाँडियो आफ्नाहरुलाई न्यानो

गजल : कम्मर मर्काएर हिँडिन्

~आविष्कार भारती~

उनले अलिकती कम्मर मर्काएर हिँडिन्
झिमझिम परेली एक फेर कर्काएर हिँडिन् ।।

हर साँझ सिठ्ठी र जिब्राका पटकाहरु
मिठो मुस्कानले जलाई पड्काएर हिँडिन् ।।

कविता : आमा


~गंगा मल्ल श्रेष्ठ~


आमा प्राण पियारी हृदयकी रानी
जन्मा दिईन उनलए नौ महिना गर्भ धानि
दुध दान गरी हुर्काइन प्राण मेरो यो भनी
सिकाइन खान, हिँड्न र बोल्न लै सिक नानी भनी ।

आफ्न दु:खहरु लुकाइ सन्तानलाई सुख दिन्छु भनी
जती जती ठूला भए सन्तान माया टाढा भयो अनी
हुर्किएको सन्तानले डाँडा काटी गए पछी
रुँदै भन्छिन आमा छैन मेरो कोही अगी पछी ।

कविता : मेरो एउटा साथी छ

~धन मल्ल श्रेष्ठ~

म भनेपछी हुरुक्कै हुने
मेरो एउटा साथी छ ।

म रुँदा म सँगै रुँदैन
रुनु कम्जोरी हो
मलाई नरुन भन्छ
नरुने उपायहरु छन्
उपायहरुको पोको दिन्छ ।

म थाक्दा मसँगै थाकेर बस्तैन ऊ

अगजल : आजभोली


~विश्वजित अधिकारी~

जे गरौं जसो जसो गरौं जतासुकै लै'जाउ जेमा पनि करार छ आजभोली त ।
सँगै बस्ने नङ्ग मासुमा नै पनि दरार छ आजभोलि त ।

किन बेच हुन्छ मायामा पनि
दिल बेच्ने कै बजार छ आजभोलि त ।

कविता : प्रार्थना

~डा. रमेश खनाल~


सुन्दर स्निग्ध बिहानीसँग
मेरो हृदयभरी फैलिएको प्रकाश
माया, प्रेम र समर्पणले
सम्पूर्ण ब्रह्माण्डलाई आलिङ्गनमा समेट्न चाहन्छ
परन्तु तिमीले रचेको अशिमइत विश्व
तिम्रो अभिव्यक्तीको अखण्ड अस्तित्व
मेरो स्थूल कायाको पारीधीभित्र कसरी अट्नु
मेरा इन्द्रियहस्रुको घेरोभित्र कसरी आउनु
न त मेरो सिमित ज्ञानद्वारा बोधगम्य नै हुन सक्नु ।

कविता : निदाउन नदिने सपना

~पूर्ण श्रेष्ठ~


पश्चिम भन्दा पूर्व भिड्दै,
समुद्रसीमा जोड्ने,
पृथ्वी नारायणको सपना ।

वर्ग बिहीन, शिषण रहीत,
समाजको निर्माण गर्ने,
कार्ल मार्क्सको सपना ।

कविता : अदृश्य संदेश

~अविमन पसछें~


मैले सिर्जेका जिंउदो किताब
तिम्रो लागी पानाहरू मात्र हुने भए
 जगाऊन लेखेका संदेशहरू
सजाऊने अक्षर मात्र हुने भए
 म के लेखौ किन लेखौं

 प्रतिबिम्ब रुपी पात्रहरुले
 तिम्रै बेथितिको
खिल्ली उदाउन्दा
 समर्थनमा तालि मात्र बज्ने भए
 तिम्रो तालीको अर्थ के मानौं

Friday, January 6, 2017

कविता : मन बस्न मान्दैन

~राजेन्द्रप्रसाद अर्याल~
                                                 
जन्मेको ठाउँ प्राण नै सरी छ उच्च शिरैमा ।
सम्झन्छु मैले खेलेको हिजो दरौदी तीरैमा ।।
वान्धव सारा छाडेर टाढा हृदय रसायो ।
मायाको निम्ती सन्तान सम्झी मर्स्याङ्दी सुसायो ।।

सपना पनि सर्वदा देख्छु आफ्नै त्यो देशको ।
देशकै स्नेह अँगालो भरी पाएर हुर्केको ।।