कविता : आप्रबासी

 ~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

सम्बन्ध र चिनजानको शुरुवातमै मापदण्डको प्रहार  
    कतै बच्चा, कहिँ उमेर, कहिले पृष्टभूमि वा घरपरिवार 
घनिष्टता र स्थिरता सधैँ शिशु के दिनेहो आहारा
    बिवादास्पत  बिषयबाट टाढाबस्न मौनब्रतकै सहारा

बौद्धिक स्वतंत्रता भन्दा उच्च साम्प्रदायिक्ता हाम्रो

कविता : आर्थिक शरणार्थि

~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

दिक्षाको खोजमा जन्मथलो भुल्छ
गाई बाच्छा आनी साथी संगी छोड्छ
सुख दुख तीता मिठा कुरा सबै बिर्सन्छ
स्वप्नील तरंगमा योजनाको जालो बुन्छ
 मातृभूमिका तृषण्रा मेटाउने उदेश्य लिन्छ

कविता : ग्रीष्म शिविर स्‍मृति

~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

योजना बन्यो एक वर्ष पहिले,
स्थान सुरक्षित भयो हिउँदै
बसन्त सँगै आयो तयारी सुचिपत्र,
ग्रिष्मको आगमन सँगै रमाउ है मित्र
शिविरको तयारी पूरा रातैमा,
मिर्मिरेमै छोरो चढदै छातीमा
करूण अवाज ठोकिन्छ कानमा,
‘ड्याडी जाऊँ अब बनमा, नत्र हुन्छ ढिला पङ्क्तिमा’ ।

तम्बू, किला, हथौडा, दाउरा, अनि थुप्रै राशन,
गाडी भयो पूर्ण शुरू भयो प्रस्थान

कविता : समाज र परिवर्तन

~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

मेरा परिवेश, परिवर्तनको सिपाही म हुँ
मेरो समाजलाई कायापलट गर्न सक्ने म पनि  हुँ
वरपरका विकृतिका जिम्मेवार म मात्र हुँ

कविता : ज्वाईं

~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

आजभोलि ज्वाइँ बन्न भएको छ गाह्रो
गरिबको विवाहको बाटो भयो अझै ठाडो
धन्य छ ईश्वर ! जुराइदियौ मलाई
समयमै बनाइदियौ कसैको ज्वाईं।

ससुराली जाऊँ-जाऊँ लागी राख्ने रहर
गाउँ, बेसी, पाखा छली पसिएछ सहर
जहाँ छैन कत्ति पनि श्रीमतीको कहर
ज्वाइँ बनेर राम्रै गरिएछ भन्ने रह्यो ठहर ।