कविता : यक्ष प्रश्न

~गंगा मल्ल श्रेष्ठ~

कमल फुल्छ हिलो मै , तर कसले हिलोको गुण गाउँछ ?
चेला चिनी बनाउने गुरु नै हो, तर गुरुको यहाँ के भाउ छ ?
साहु पोस्ने ग्राहकै हो, तर ग्राहकको यहाँ के मान छ ?
नेता चुन्ने जाननै हो, तर जनताको यहाँ के सम्मान छ ?

पालन पोषण गर्छन सदा सन्तानको उचित ?
तर ति बृद्ध मातापिता कहाँ छन् र पुजित ?

कविता : म उत्तर फर्कन्न

~लेखनाथ काफ्ले~

म पुर्व फर्कन्छु 
पश्चिम फर्कन्छु 
हात पसारेर म दक्षिण फर्कन्छु 
बङ्गालको खाडी देखेपनी नदेखेझै गर्छु 
बरु मरे मर्छु ,उत्तर फर्कन्न 

सियो माग्छु 
फाली माग्छु 
तालपरे म थाली माग्छु 
लाज सरम सबै पचाएर 
कोशी थुन्ने तारका जाली माग्छु 

कविता : घरिघरि आउँछे

~महेन्द्र पाठक~

उ आउँछे, घरिघरि आउँछे
कहिले सपना बनेर आउँछे
कहिले बिपना बोकेर आउँछे
कहिले आशा बाँड्दै आउँछे
कहिले सहारा बनेर आउँछे
किन आउँछे बताउँदिन मलाई
तर ऊ हरदिन म कहाँ आउँछे .

हो, ऊ मलाई भेट्न आउँछे या भेटिन आउँछे
खुसि भए खुसि बाँड्न आउँछे
पाई भने मेरो दु:ख लिन आउँछे

कविता : म के गरूँ

~डा. रमेश खनाल~

 

सुर्योदयको रंगिन लालीमासंगै

धरतिभरि फैलिएको सौन्दर्य 

सबैको हृदयमा छरिदिने मेरो उत्कट चाहना

मन भरि साँचेर

तीनै आँखाले देख्ने सम्पूर्ण चराचर जगत उपर

पोत्ने मेरो अभिलाषा

र कल्पनातीत यस ब्रह्माण्डका 

कणकणमा फैलाउने मेरो रोमान्चक प्रवृत्ति

सधै अपुरो, अधुरो रहन्छ,

म के गरूँ, म के गरूँ ।

कविता : गजब छ दुनियाँ

~सुष्मा श्रेष्ठ~

 गजब छ दुनियाँ, दुनियाँ गजब छ
होम रुद्री लगाउँदै पूजा गर्छौं
नाश होस् अरुको भनि आशिर्वाद माग्छौं
परेवालाई बलि चडाइ
सुख शान्तिको कामना गर्छौं 
बिष रोपेर अमृत टिप्ने
अहो !कति मिठो सपना देख्छौं .

चन्द्रमा पुग्ने मान्छेको अकल छ
तर खै किन हो बुझ्ने सकिन्न

कविता : गरीबी

~गोविन्द धिमाल~

आँध्यारो सँगुरो छ भविश्य
खोइ के हुने हो जीवनमा अझै छ रहस्य,

थोत्रा प्लस्टिक र पोस्टेर कन्टेनरको समक्ष्य
देख्दैछु आफ्नो भाग्य नै प्रत्यक्ष ,

कविता : दुई आकृति

~अर्चना धाख्वा~

बिहानीको मिर्मिरेमा उठ्ने रहर
नहुँदा नि उठ्न पुग्छु पहिलो प्रहर

कुन उत्साह, त्यो ब्युझाउँछ हरेक उषामा
कुन उमङ्ग, त्यो पलाउँछ प्रत्यक टुसामा

कविता : जीवन

~एल के गुरुङ~

यो जीवन घाम छायाँ जस्तै
क्षितिजमा उदाउने बिहानीको सुर्य जस्तै
यो जीवन घाम छायाँ जस्तै
एक दिन त जीवनबाट अस्ताउने .

हिजो बाबा आमासँग कति पर्थ्यों दङ्ग
आज टाढा टाढा भै गयौं यो मुटु सँग
हाँसथ्यौं खेलथ्यौं अँगालोमा के को थियो डर
आज होकी भोलि होकी छैन यो जिवनको भर

कविता : तिम्रो छोराछोरी

~पूर्ण श्रेष्ठ~

तिम्रा छोराछोरी, तिम्रा हैनन्
तिमी मार्फत आएका जिन्दगी हुन्
जिन्दगी तिनले तिमी मार्फत पाए
ति जिन्दगीका मालिक तिनी आफै हुन् .

तिमी छोराछोरीलाई जे बिचार देऊ
ति बिचार तिनलाई साँघुरो लाग्छ
सम्भव: तिमीलाई सुनेकै हुन्न, किनकि

कविता : जिन्दगी बबुरो

~बिनोद पाण्डे~

छाडेर उजेला ति पाखा पखेरा
रोंजे जब ति गल्ली अँधेरा  
बिरानो भो आफ्नै पानी पन्धेरो
शायद तबै भो जीवन अँधेरो

न मिल्छ हसिलो घाम त्यो हिमालि
न सन्ध्या रसिलो डाँडै देउराली

कविता : आयो तोरी लाउरे स्वाँठ

~बिनोद पाण्डे~

मरुभूमीमा पसिना बेचेर
रणभूमीमा रगत पोखेर
गोरेको भूमीमा जिवन साटेर
आयो तोरी लाहुरे स्वाँठ गुन्टा बोकेर

चार पैसा जोडेर बिचरा
एक बोरा भुल्ल कोचेर

कविता : म पनि धौता मान्दछु

~अविमन पसछें~


सुनको गजुर चाँदीको छाना
बासको लागि माग्दछ भने
म त्यो मन्दिर जाँदिन

नौलखा माला हिराको टीका
सज्नको लागि चाहिन्छ भने
म त्यो धौता मान्दिन

संख र घन्टीको ध्वनिमा

कविता : मातृभूमि मेरो नेपाल

~निजानन्द मल्ल~

लाग्दछ प्यारो मलाई सधैं मातृभूमि मेरो नेपाल ।
उर्वर तराई, पहाड़ हरियाली अनि सुन्दर शान्त हिमाल ।।

झर्झर झरी रहने झरना सधैं सबैको मन लोभ्याउदछ ।
सर् सर् बहने शितल बतासले तन्द्राबाट ब्युझॉउदछ ।।

निर्मल जल बग्दछन् यहॉ कति गण्डकी, कोशी र कर्णाली ।
राष्ट्रको सिमा छुट्याउदछ पुर्वमा मेची र पश्चिम महाकाली ।।

कविता : कर्मठ मन

~अप्सरा गिरी भारती~

मायाको आथाह सागर भरिएको आँखा
कर्णप्रिय तोते बोलीको गुलियो भाका
डुब्छु चुर्लुम्म तिमीमै सर्वस्व तन मन्
छुनुमुनु गर्दै लुट्पुटीन्छौ हराउँछु म झन् ।

ममताले निथ्रुक्क रुझेको छ मुटु मेरो
मन्द मुस्कानले सजाउँछौ हरपल मेरो 
भिजेको रुवा, सिमलका भुवा बनेका छन्
जीवनको भल, निर्मल जल बनेका छन् ।

कविता : स्वास्नी र रिमोट

~गोबिन्द सिंह रावत~

स्वास्नी यदी रिमोटबाट चल्ने भईदिएको भए
आफुले चाहेको बेला अन गर्थे
नचाहेको बेलामा अफ गरिदिन्थे
मनपरेको कुरागर्दा सुनी दिन्थे
डुल्ने र किन्ने कुरा गर्दा बन्द गरी दिन्थे
स्वास्नी यदी रिमोटबाट चल्ने भईदिएको भए

आधा रातमा साथीभाइ र पार्टीबाट फर्किदा
रिसले मुर्मुराएर उनी झर्किदा

कविता : वितृष्णा

~प्रदीपरत्न शाक्य~

बगर तकदीर भई सक्दा
तिमी आयौ
मायाका छाल बनी ,
भिजाउन खोज्यौ ,
म भिज्नै सकिन !

तिमीले जुठो गरेको
मेरो बिपना
तिम्रो मायासंग खेलेको

कविता : यो शहरको कथा

~धन मल्ल श्रेष्ठ~

१
म्याडिसनले भन्यो
क्यापिटल मै हुँ
साँझ रमाइलो गर्न मनलागे
स्टेट स्ट्रिट तिर आउनु
हिमालचुलीमा म:म: खाएर
मनोनाको डिलमा
एकक्षण बाँसुरी बजाउनु
मनोन तेरेसको छानामा
बेस्कन कम्मर हल्लाउनु ।

अर्जुनध्वज खड्का का तीन मुक्तकहरु

~अर्जुनध्वज खड्का~

१
मन्थनले कालकूट अमृत बन्दैन
मुस्कानको महत्व भैंसीले गन्दैन
जुनी मनुष्यकै भएर नी क्यार्नु
अण्डाकार शिला को अमलेट बन्दैन !!


२
ज़िन्दगीको निधारमा चाउरी नै चाउरी,