कविता : कुरूप कोरोना

~सीता अर्याल~
                  
अचानक तेरो उपस्थिति ?
खै हामीले त बुझ्नै सकेनौँ
कठोर हृदय लिएर
तीखा दाह्रा, नङ्ग्रा फिजाउँदै
मानवतालाई कुल्चदै
आतङ्कको साम्राज्य फैलाएर
मान्छे मार्ने घृणित ब्यापार गर्न
ए क्रूर समय ! तँ किन आईस् ?
ए कुरूप कोरोना ! तँ किन आइस् ?

कविता : सोर्ग जाने रेल

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

कापल फुलेर सेतै
सरीर थाके र भुतुकै
कहिले ओछ बाबै सोर्ग  जाने रेल ?

छोरा नाती बढेर टाडा वाहे गहेय
कसले समाल्ने खेत बारी
म बुडो कती गर्नु मेला खेत

कविता : कोरोना

~शान्ता पाण्डेय~

कोरोना भाइरस कोरोनाले त्रास ल्यायो जगतमा आज ।
त्यै त्रास ले भयो हाम्रो घर भित्र बास ।।
कस्तो शत्रु आइ लाग्यो जगतमा आज ।
आफन्तलाई टाढा राखी क्वारेन्टाइन मा बास ।।
डाक्टरहरू थालेकाछन् शत्रु सँग लड्न ।
अस्त्र शस्त्र केहि छैन कोरोनासँग भिड्न ।।

बाल कविता : कालो आकाश

~आन्या पाण्डेय~

कालो आकाश
सुत्ने समयको 
मलाई दिन्छ आभास

कालो आकाश
चम्किलो तारा 
शान्त चन्द्रमाको प्रकाश

कविता : पैसा

~गोबिन्द सिंह रावत~

उ जन्मियो, मुख हेर्दा, आफन्तले हातमा राखिदिए पैसा
नौरानमा नाम राख्न, बाले बाजेलाई टिका लाएर दिए पैसा
पासनी गर्दा खाने र खुवाउनेले, गक्ष्य अनुसार खर्च गरे पैसा
विद्यालय, महाविद्यालय, विश्वविद्यालय , पढ्दै गयो, तिर्दै गयो जता ततै पैसा
जागिर खान खुवायो उसले अनेकौंलाई पैसा
जागिरे भएपछि उसले पनि खान थाल्यो अरुबाट पैसा
पैसा पैसा, कतै उसले दियो पैसा, कतै उसले लियो पैसा
जग्ग किन्यो नियमानुसार,

कविता : सुक्ष्म शत्रु

~अर्चना धाख्वा~

दिन र रात को सिमाना हुन्थ्यो
दिन उर्बर, रात शान्त सुत्थ्यो।
पाँच इन्द्रियको आधार बनाई
छैठौं चित्तले फाइदा लुत्ठ्यो।।

आज यो विश्वोको कस्तो मज्बूरी
बसेकाछन् मानव स्वछन्दता कुरी ।
सामाजिक प्राणि समाज बिहिन छन्
व्यक्ति व्यक्ति बिच सामाजिक दूरी।।

कविता : धन्य कोरोना

~धन मल्ल श्रेष्ठ~

हिमालहरू अझै शुन्दर शान्त देख्छु
समुन्द्र अझ महाशान्त देख्छु - २
तर पहाडको थुम्का देखि
समुन्द्रको किनार सम्म
यो सन्सारमा आज
मान्छेहरु त्रसित अनि आक्रान्त देख्छु ।

न देख्छु खुकुरी खोडा त

कविता : कविताको रङ्ग

~ई. बिष्णु बहादुर सिंह~

कालो
निलो
रातो
वा सप्तरङ्गी
अथवा पानीजस्तो पारदर्शी
कस्तो हुन्छ रङ्ग कविताको ?

भौंतारिंदै कविताको रङ्ग खोज्दै
मैले ध्रुवतारालाई सोधें -
कस्तो हुन्छ कविताको रङ्ग ?

पुष्कर लोहनीका आठ हाइकु

~पुष्कर लोहनी~

१
तेजिलो आँखा
छिर्न खोज्छ अँध्यारो
मनै भरङ्ग ।

२
भरिन्छ आँफै
कुलो छेड्दै बगेको
आँफै ठोकिन्छ ।

कविता : क्यालेण्डर

~मित्र पौडेल~

एउटै ब्रित्तमा सदियौबाट घुमी रहेको घडीको सुईले
चेतनामा थोरै घोचेर भन्यो
"म प्रत्यक कोठाको क्यालेण्डर फेर्ने हैसियत राख्छु ।"

अनी

भित्तामा अन्तिम श्वास लिँदै झुण्डी रहेको

गजल : रहर आयो

~मित्र पौडेल~

क्या रहरै रहरमा रहर आयो
नदी अगाडि बगर आयो ।

दोषी अनशन बस्छ जेलमा
यता जुस पिलाको खबर आयो ।

कविता : बिषाद समय

~सुष्मा श्रेष्ठ~

शुन्यमा अन्त भएको यो बर्षले
बिषाद ल्यायो पहिलो तीन महिना भित्र
सुक्ष्म जीवाणुको आक्रमण माझ
बादलियो मावन जीवनको स्वास्थ चित्र  ।

नवरात्रीको शिरबन्दी लगाई
घरबन्दीमा नै सडिनुपर्ने
आँखा चिम्ली घर भित्रै

कविता : ठिटा सुभांगे

~सन्तोषी भण्डारी~

वास्तविक समाजका दर्पण र तिनै समाजप्रति जीवन अर्पण
कलम र मसी यिनै समाजलाई सदा समर्पण ।
आफ्नै घरको मझेरीबाट जातीय र वर्गीय वि भेद विरुद्ध शंखनाद गर्ने ।
जाती र धर्म विहीन मनुवा ।

जो इतिहासको मसानघाटबाट निस्कदै
मसीरूपी रगतको खेल्दै

कविता : मोबाईलको बयान

~गंगा मल्ल श्रेष्ठ~

जमानाले नेटो काट्यो भन्नै मन लाग्छ
एउटा मोबाईल भयो भने सबै खुशी हुन्छ
त्यही मोबाईलले हसाउँछ त्यसैले नै रुवाउँछ
नाता सबै बिर्साएर माया प्रिती लाउँछ
समाचार लेख्न परे ठाउँँ मिलाई हाल्छ
मनका सबै कुराहरु व्यक्त गर्न पाईन्छ

कविता : भाग्य

~शर्मिला पोखरेल~

भाग्य खोजेर होईन
कर्मले पाईन्छ ।
सम्बन्ध लडेर होईन
जोडेर पाईन्छ ।

घामको प्रकाशबाट बाँच्न
छहारी नै चाहिन्छ

कविता : दैवको लीला

~रुकु केसी~

जीवन यात्राामा कुन मोडमा अन्तर्घात, घटना, दुर्घटना हुन्छ
जीवन अन्त्य नहुञ्जेलसम्मा कती बेला कुन रोगले समाप्त पार्छ दैवको लीला

भित्री सकेपछी बाली, किरा, फट्याङ्ग्रा,
चिसो तातोबाट सुरक्षित राख्नु पर्छ 
त्यस्तै जीवन सुश्वासथ राख्न, खानपिन,

कविता : आर्थिक शरणार्थि

~डा. बेङ्कटेश दास शर्मा~

दिक्षाको खोजमा जन्मथलो भुल्छ
गाई बाच्छा आनी साथी संगी छोड्छ
सुख दुख तीता मिठा कुरा सबै बिर्सन्छ
स्वप्नील तरंगमा योजनाको जालो बुन्छ
 मातृभूमिका तृषण्रा मेटाउने उदेश्य लिन्छ

कविता : जीवन दर्शन : हे मित्र

~डा. कृष्ण सिजापती~

        स्वप्न रुपी अनित्य जगतमा गर्नुछ केको अभिमान
        माया र ममताले मात्र हुन्छ परमेस्वरको प्रणाम ।२

        प्रत्येक क्षणमा भोग्दैछौ हेर पूर्व जन्मको फल
        सत्कर्मले मात्र हुन्छ आज र परजन्मको सफल ।२

        पल पलमा विज रोप्दैछौ लिएर फलको आस
        कर्मलेनै निर्णए गर्छ स्वर्ग र नर्कको प्रबास ।२

कविता : दूरी

~अर्चना धाख्वा~

धेरै बिलें सबै बताएँ
रामायाण नै सुनाए झैं
रामा जन्मे, वनवस लागे
सीता समेटा पलायन भई ।

आज प्रश्न त्यही कथामा
सकुनीको दुष्टता

कविता : बुहारी

~कल्पना ढकाल रिजाल~   

आमाको न्यानो काख, बुवाको फराकिलो काँध,
माइतीको आँगन अनी पानी पँधेरो
याद गर्दै आँसुका धारा धर्धरी मुहान फुटे झैं,
सासु बोल्दै रछिन तर म कहाँ रुन पुगेछु
बुहारी , भाउजु, काकी, माइजु थाहैनपाई यही साइनोले गरेछन्,
साथीसँग रमाउँदै, आमालाई कराउँदै,