लोक गीत : रुमालमा हावा फुरुरु

~आविष्कार भारती~

 इनारमा रित्तो बाल्टिनी चोपेको 
तिम्ले मुया लाजले मुख छोपेको
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।

 बादल आई आकाशलाई छोपेको
तिम्रो मुया मनमा छ रोपेको
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।

 आउ नत्र घर जान्छु फर्केर
मार बरु नजाउ तर्केर
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।

 एक्लो ज्यान एक्लै छ घर पनि
मुया पिरेम ओछ्याउँछु मै पनि
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।

 लजाउँछे गुराँस, हिमाल नि
देखी तिम्लाई मक्ख छिन् देउती नि
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।

 पारी बनमा डँढेलो सल्केको
भन मुया कोसँग पल्केको
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।

 माथि थानमा हरपल जपना
दिनरात मुयाकै कल्पना
रुमालमा हावा फुरुरु 
मुया मन मेरो उड्छ भुरुरु ।
 

(मार्च २३, २०१९ का दिन सन्तोष-बिन्दू लामिछानेको निवासमा आयोजना भएको "२५औं नेपाली कोठे साहित्य कार्यक्रम"मा वाचन गरिएको ।)