कविता : मनको व्यथा

~डा. रोशा पोखरेल~

नयनमा आयो कालो यो चित्र

मानको व्यथा फुकौँ कसरी

गढ्द छ किल्ला यो छाती भित्र

गहिरो घाऊ लुकौँ कसरी ?

दिनले ओड्दा रातको जामा

कुन्नी के गार्दी हून् मेरी आमा

बालाइ नि निन्द्रा काहाँ पर्दो हो

एक्लोपनले कति पोल्दो हो

चरी म हैन पखेटा छैन

उडी मा जाऊँ, जाऊँ कसरी

मानको व्यथा फुकौँ कसरी

गढ्द छ किल्ला यो छाती भित्र

गहिरो घाऊ लुकौँ कसरी ?

छिट्टै नै आउँला भनेर आएँ

बाचा नि त्यही भनेर खाएँ

हेर्दी हुन् बाटो ए मेरी आमा

सुस्केरा लिँदी हुन् लामा लामा

फर्की मा जाऊँ त बाटो छैन

पाइला सारुँ सारुँ कसरी

मानको व्यथा फुकौँ कसरी

गढ्द छ किल्ला यो छाती भित्र

गहिरो घाऊ लुकौँ कसरी ?

(नोवेम्बर २२,२०१४ मा आयोजित 'नाफा - साहित्य साँझ २०७१'मा वाचन गरिएको सहभागी प्रतियोगी कविता)